We zagen het meteen, toen we ons hotel verlieten. Het had geregend vannacht. Goed dat ik gisteren had besloten om door het zoutpannen-natuurgebied te fietsen. Vandaag zou ik waarschijnlijk alleen maar pechvogels hebben gespot. Maar nu was het zonder meer fris te noemen. Het was overwegend bewolkt, harde noordenwind en voor het gevoel Koud met een hoofdletter. We wisten nog nét zonder bevriezingsverschijnselen de Avenida te bereiken voor een kopje hete koffie. Snel onderzocht ik of niet al het vlees tussen de ribben was weggewaaid, maar alles zat er nog.
We trokken al snel bij, door de koffie en helemaal toen de zon doorbrak. Alle café's en bars aan de boulevard hebben een terras richting het zuiden, dat in de luwte van de behuizing ligt, althans, als de wind uit het noorden komt. Toch was de algemene mening dat het buiten het terras veulstekoud was. Maar óp het terras werd het heet. Zo heet, dat we een cola zero bestelden, maar niet in de veronderstelling dat zero op de temperatuur van het drankje sloeg.
Nadat we alweer lang genoeg in de zon hadden gezeten, hebben we eerst nog wat boodschapjes gedaan (wéér door die koude wind) en zijn voorbereidingen gaan treffen voor het eten vanavond.
Vanavond zullen Ton&Mary weer naar Faro vliegen, en om een uur of half acht bij Hotel Alba arriveren. Er zijn om die tijd nog wel restaurants open, maar we hebben toch maar gevraagd of ze een hapje mee eten. Eten wij ook eens deftig, want hoe later, hoe deftiger.
Na de lunch zijn we langzaam in lange broek afgedropen naar Avenida, waar ik een verzoek plaatste om slechts één nummer van Fado-zangeres Mariza op het grote videoscherm te tonen, er werd aan mijn verzoek voldaan, maar er werd meteen een hele show van Mariza afgespeeld, wat wel een beetje teveel van het goede was. Sommigen konden zich niet vinden in deze muzieksoort, en ik weet nu dan ook dat we Ko geen CD met Fado-muziek voor zijn verjaardag moeten geven.
Omdat we twee elektrische kookplaten in ons appartement hebben, ligt een éénpansgerecht voor de hand. De keuze is gevallen op BBmetR, een favoriet vakantiegerecht als je zelf kookt. In een restaurant is dat niet te vinden hier. Bruine bonen met rijst. De rijst wordt apart gekookt, dus eigenlijk was het een tweepansgerecht. Gebraden varkensvlees, knoflook, prei, paprika, bruine bonen en veel lombokpeper, alles in één pan. De rijst is een ander verhaal. Wij hadden van de week in het Hollandse winkeltje van Minke een pakje met vier eenpersoonsbuiltjes gekocht, maar kwamen er achter dat één builtje niet genoeg was voor ëën persoon. Dus dan maar een pak Portugese rijst, die moeilijk te bereiden was, omdat, wanneer je de op het pak vermelde kooktijd van 12 minuten aanhield, je een pannetje rijstepap overhield. Dan kook je van woede. Dus vijf minuten koken, afgieten en tien minuten laten staan......bingo!
Om half acht ging ik naar de lobby, om als éénmansverwelkomingscomité de aankomst van Ton&Mary af te wachten. Fatima had dienst en griep. Als een zielig vogeltje zat ze ineengedoken achter de balie, en had het koud van de koorts. Ze zou vanavond eerder naar huis gaan, onder de wol (of kunstvezel), maar wilde Ton, hier Antonio genoemd, en Mary, hier Mary genoemd, zelf inschrijven.
Ton en Mary kwamen iets later aan dan verwacht, vanwege de files op de N125 bij Tavira. Ik begroette hen hartelijk, want ik had ze een hele week niet gezien, en liep na het afhandelen van de formaliteiten met ze mee naar hun studio. Ik sprak met ze af om over tien minuten in ons appartement te komen.
Daar hebben we eerst een wijntje genomen, en vervolgens de BB met geslaagde R tot ons genomen.
Mary had ons gisteren gemeld dat zij voor het ijs na zouden zorgen. De bedoeling was om gezamenlijk nog even een wandeling te maken en naar de lokale ijssalon te lopen, maar daar was het natuurlijk al veel te laat voor geworden. Maar we hadden toch al genoeg gegeten, zodat we besloten "to call it a day" en er een eind aan te maken. Aan de dag hè.
Omdat ik het ook te laat vond om een verslag te schrijven heb ik dat de volgende ochtend maar gedaan.
Het viel mij op dat ik maar één foto had gemaakt, bij het opstaan. Ik kijk nu naar buiten, en ik zou dezelfde foto nu, op vrijdagmorgen, kunnen maken.
Maar dat ga ik niet doen. Ik ga ontbijten

Geschreven door John.en.inge.op.reis