We hadden goed geslapen in het IBIS hotel in Orléans. Toen we naarbuiten keken, zagen we zacht-roze aangekleurde wolkjes. Dat beloofde weer een mooie dag te worden. Het was al ver na negenen toen we de ontbijtruimte met een bezoek vereerden. Maar dat viel wat tegen. Vriendelijk personeel, daar niet van, maar het ontbijt !?! We moesten aan het buffet alles bijeenrapen op een kartonnen bordje. De croissants-krimpziekte die ons vorige keer in Gasteisz had getergd, was ook tot hier doorgedrongen. Eigenlijk was het wel weer vertederend om die kleine koezie-koezie croissantjes weer te zien. Ik ben onderweg van het buffet naar de tafel wel één croissantje kwijtgeraakt, weggewaaid of zo, zodat ik er nog maar twee op mijn kartonnetje had. Nou hoeft het voor mij niet allemaal super de luxe te zijn, maar er was geen eitje en geen ham of kaas, basisingrediënten die toch niet zouden mogen ontbreken. Maar de koffie was weer prima. Bovendien hadden we niet de hoofdprijs betaald, en de auto met alle bagage stond tenminste bewaakt en verlicht op het afgesloten hotelterrein.
Gisteren had ik nog geen hotel besproken in wat onze volgende stop zou zijn: Limoges, u weet wel van dat porselein met die lelijke kleuren waar je spontaan acné van op je tanden krijgt. Google maar eens op Porselein Limoges rood blauw en groen en oordeel zelf. Houd wel een tandenborstel bij de hand. Tijdens het ontbijt bespraken we de komende etappe. Inge en ik waren dezelfde mening toegedaan: Limoges hoefde niet persé, en het porselein al helemaal niet. Verder kende ik Limoges van de afstemschaal op onze buizenradio. Een radiostation op de middengolf. Maar een andere toeristentrekker was er ook niet bij in de buurt, zodat we besloten de Limousin koe bij de horens te vatten en deze overnachtingsplaats te skippen, en meteen maar door re rijden naar de volgende, Albi. Maar wel over de tolweg, want anders zijn we tot zaterdag onderweg. Gelukkig waren we verzekerd van een werkende tolbadge, en zonder problemen gingen we van start. Maar het laatste gedeelte tussen Montauban en Albi was geen tolweg, en werden we genoodzaakt om binnendoor te rijden. Mooie route, dat wel, en zeer afwisselend, maar vanwege het lange traject was er weinig kans om foto's te schieten, alleen op de noodzakelijke stops, om te lunchen of de benen te strekken. Om kwart voor zes zijn we ingecheckt in het hotel, waar we ook wat hebben gegeten.
Op de kamer heb ik nog even gekeken of morgen de kerk (kerk-alert) is geopend. Dat bleek het geval. Ik las dat de kerk aan diverse restauratiewerkzaamheden onderhevig was, zoals opwaardering van het electrisch circuit, de installatie van nieuwe lichten, en het afstoffen van de beeldhouwwerken van het koor van de kanunniken, behalve de engelen. En dat vind ik nou weer lullig. Altijd komen die engelen er weer bekaaid van af. Ik zal daar morgen wel eens ophef over maken! Stoffige engelen, nou vraag ik je!! Ook het vlakbijgelegen Toulouse-Lautrec museum is morgen open. Dus dat wordt een cultureel dagje morgen.
Het is een lange dag geworden, dus we duiken er vroeg in. We hebben twee nachten in Albi geboekt, dus tijd genoeg. Ook hebben we nog even gekeken, hoe nu verder vanaf Albi, naar Zaragoza, maar daar zijn we nog niet over uit. Spanje is nog wat vaag, maar de beslissing horen jullie uiteindelijk wel.
Inge zegt me zojuist dat morgen de temperatuur oploopt naar 27 graden. En ik heb mijn zwembroek niet ingepakt!
À demain.

Geschreven door John.en.inge.op.reis