Nou, vergeet het maar. Niks donker. Er hing weliswaar een sluierbewolking, maar dat mocht de pret niet drukken. In de schaduw was het wel fris, toen we naar Avenida liepen, waar we beiden een cappuccino namen. Mijn eerste cappuccino deze vakantie, meestal neem ik een bica (espresso) of abattonado (Americano), maar het was vandaag een dag om eens gek te doen. We zijn over de boulevard naar de meest westelijke vlonder gelopen, en daar het strand opgegaan, richting de bootjes. Dat is de plaats waar de vissers hun bootjes op het droge leggen. Onderwijl speurden we naar zee-egels. Weer niet te vinden. Weinig schelpen ook. We liepen Ko en Mieneke tegen het lijf, die in tegenovergestelde richting de vloedlijn afschuimden. Ook zij hadden weinig schelpen aangetroffen. Wel zag ik nog een haaien-, of roggenei, maar ik ben niet zo dol op eieren, dus ik heb het maar laten liggen. Ik had vanmorgen ook al met een eitje ontbeten, dus...
De zee zag er weer totaal anders uit vandaag, boven de horizon wat zwaadere wolkjes, en op het water een zilveren schittering. https://youtu.be/CWN-0kqzWCI
We zijn maar bij de strandtent met de gele stoeltjes in de deuropening gaan zitten (inderdaad op een geel stoeltje) en hebben een cola gedronken.
Het was ondertussen tijd geworden om weer eens boodschappen te gaan doen, dus zijn we weer eens boodschappen gaan doen, dit maal in Vila Real bij de Lidl.
Spullen ingeslagen en terug naar het hotel. Alles in het vriesvak, de koelkast en de keukenkastjes gestuwd, en daarna naar de Avenida gegaan, daar komen we de laatste weken wel vaker. Het was er druk, en Ko en Mieneke zaten er ook. Op het naastgelegen terras zat de Fado-zanger Carlos te zingen. Moest hij weten. Op de grote TV van Avenida stond Feijenoord met 2-2 gelijk, en hadden de grootste moeite om zich ADO van het lijf te houden. Toen de wedstrijd was afgelopen, werden er op de TV meezingers vertoond en ten gehore gebracht, inhaken en meeblèren, met een elan dat ik alleen nog maar in Engelse pubs heb meegemaakt, eind zestiger jaren. Het bleef tot etenstijd nog onrustig op het terras.

Geschreven door John.en.inge.op.reis