Het zag er vanochtend niet naar uit, want het zag er een beetje gesluierd uit, maar toen wij na het ontbijt naar buiten liepen om een stukje te gaan wandelen, bemerkten we dat de zon al stond te branden. De zon brandt altijd, natuurlijk, maar nu voelden we het ook. We vermoedden dat alles gesloten zou zijn, maar de pastellaria op het plein voor het hotel was open. We liepen verder, en zagen dat de Avenida ook open was. Wij zijn toen neergestreken bij Wil en Hennie, die echter al aanstalten maakten om te vertrekken. Wij bleven nog even, tot na de lunch, op het zonovergoten terras. We zagen "Tassie" een (ze zeggen) Senegalees die Job schijnt te heten, en dus tassies, rieme, siaals en ander spul te koop aanbiedt. Je komt hem iedere dag tegen in Monte Gordo of Vila Real. "Good Price, moj hè?" is zijn motto, en hij lijkt altijd te lachen, al heb ik hem gefotografeerd tijdens zijn meer serieuze momenten. We zijn toen toch maar gaan wandelen langs de vloedlijn. Bij de vissersbootjes zag Inge plotseling een grote zee-egel liggen, en later nog wat kleine, die we stinkend en wel (die zee-egels) in een plastic zakje deden. Maar je kon ze dóór het plastic ruiken. Thuis maar snel in het teiltje doen, en we liepen over het plankier terug naar het hotel nadat we even hadden uitgeblazen van onze strandwandeling..
Van Ton en Mary hadden we een leuk filmpje gekregen, dat we de lezers dezes niet willen onthouden: https://youtu.be/7dCbjwemeEg
In de middag kwamen Ko en Mieneke, die we hadden uitgenodigd om een vorkje mee te prikken. Eerst even borrelen, en toen aan tafel. Serrano-ham met meloen vooraf, Inge had haar befaamde BB met R gemaakt, en ijs met koffiesmaak en een beetje whisky (zo werd het Irish Coffee IJs). ik geloof dat het wel in de smaak viel. Een en ander werd begeleid door (kerst)muziek van Ella, Elvis, Frank en Dean, speciaal ingehuurd voor deze gelegenheid. Het was even behelpen met de kleine tafel, maar het was erg leuk en gezellig.
Morgen is het hier een gewone werkdag (voor hen die werken) want een tweede Kerstdag kent men niet in Portugal. Voor ons pensionado's betekent dat we gewoon boodschappen kunnen doen in de buurtsuper.

Geschreven door John.en.inge.op.reis