Afgelopen woensdag waren we in Alcoutim, aan de Guadiana rivier. Wij zagen daar aan de overkant, in Spanje, een wit dorp liggen, Sanlucar de Guadiana. Vandaag, omdat we morgen de auto moeten inleveren, besloten we nog even een ritje te maken; morgen moet alles, alweer voor de laatste week, met de fiets. Omdat ik toch nog in Spanje moest zijn om te tanken, zijn we, nadat we bij Avenida weer eens koffie hadden gedronken, richting Spanje gereden. We reden naar Villa Blanca, waar we vorig jaar al eens geweest waren, en toen we daar aankwamen zijn we maar doorgereden, inderdaad richting Sanlucar. Het was een prachtig landschap in deze Spaanse uithoek, veelal heuvelachtig, soms wat vlakker. Hele valleien vol met pijn-, sinaasappel- en olijfbomen, kurkeiken en weet ik wat al niet. Hier en daar voer de weg langs steile afgronden (met vangrail) of scherpe haarspeldbochten (ook mèt) , maar het gelukte toch om Sanlucar geheel intact te bereiken. Het dorp ligt grotendeels op een berg (1), maar de weg naar boven was zo steil dat we ons daar maar niet aan gewaagd hebben. Op één van de foto's is een "trap" te zien, met een beetje grote treden, waar Inge vol afgrijzen naar staat te kijken. Maar het dorp oogt vriendelijk, uiteraard geheel wit geschilderd, dat moet bijna wel een door de overheid opgelegde verplichting zijn, en de bewoners houden van bloemen en planten. Van sommige huizen zijn de voordeuren nauwelijks te zien, zo gecamoufleerd zijn ze door allerlei groeisels in grote en kleine potten. We zagen een geheel oranje bloeiende, op kamperfoelie gelijkende plant, echter zonder de kenmerkende geur die ik van de Nederlandse variëteit ken. Misschien is het helemaal geen kamperfoelie. We hebben aan de rivier nog op een geheel door Spanjaarden bevolkt terrasje gezeten, onder twee platanen, en konden van daaruit aan de overkant Alcoutim in de gaten houden. Dat deden ze vanaf de overkant vice versa, in het verleden, omdat deze plaatsen zich uitstekend leenden voor het smokkelen van allerlei contrabande. Dezelfde weg terug langs afgronden en boomgaarden tot we in Ayamonte kwamen en bij het tankstation hadden bijgetankt.
Daarna over de brug via VR de SA naar de Pingo Doce voor vlees, brood, melk, en ook voor een beker yoghurt, die Mary ons had gevraagd mee te nemen. We wilden meteen doorrijden naar de Avenida voor de middagrecreatie, maar de parkeerplaats stond vol met Spaanse auto's. De Spanjaarden waren massaal de grens over gekomen om de jaarwisseling en het daarmee gepaard gaande vuurwerk mee te maken. Dus dan maar de auto voor het hotel geparkeerd, nog nét een gaatje, en lopend naar de Avenida gegaan. Het was knetterdruk, ook op de terrasjes, maar we konden nog een plaatsje bemachtigen. Toen het tijd was om naar huis te gaan, en we er achter kwamen dat we nog moesten koken - bloemkool en karbonade - en daar als een berg (2) tegenop zagen, besloten we maar bij Kamenkaza een gebraden kip met frites te halen, en deze op de kamer te verorberen, waarna we de rest van de avond naar het WK darten hebben gekeken.
Morgen vóór tien uur de auto terugbrengen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis