Na een prima nachtrust (goede bedden bij Best hotel) werden we om een uur of zes wakker. Menigeen zou zeggen"De morgenstond heeft goud in de mond" Maar wij vonden het nog veuls te vroeg om op te staan. Buiten was het nog donker, en het ontbijt wordt pas vanaf zeven uur aan de hongerige gasten gepresenteerd. Inge en ik waren het snel eens, we draaien ons nog eens om. Zo gezegd, zo gedaan. Met als gevolg dat we pas om acht uur weer wakker werden. Na de nodige plichtplegingen zaten we om negen uur aan de scrambled eggs met bacon.
Er waren wat mailtjes binnengekomen, de meeste als reactie op mijn reisblog. Gelukkig had niemand het onverwachte bericht als een schok ervaren. Er was echter één mailtje, van Booking, waarin gesteld werd dat mijn creditcard geweigerd was door het hotel in Orléans. De vorige avond had ik het hotel in Orléans besproken, mijn creditcard gegevens staan reeds jaren in mijn "Mijn Creditcard" account. Blijkbaar was er iets verkeerd gegaan, of ik het even wilde rechtzetten met het hotel, anders kwam om zes uur savonds mijn reservering te vervallen. Ik had geen zin om dat allemaal te rectificeren/aan te vullen, temeer omdat we wegwilden, we hadden immers al een gat in de dag geslapen! Bovendien verwachtte ik om een uur of twee/drie in Orléans aan te komen. Dus de boel de boel gelaten, en reden we tegen tienen weg. Ik heb er gisteren weinig over gezegd, maar het oktoberse Frankrijk ligt er prachtig bij. Reden we gisteren door prachtige beboste valleien in herfsttooi, vandaag was het het Franse cultuurlandschap van de Champagnestreek aan de beurt. Licht glooiend landschap, badend in de zon, en niet alleen druiven, ook andere gewassen kwamen aan het bod. Af en toe moesten we aan de Hoekse Waard denken, vanwege de grote bergen suikerbieten die vers gerooid aan de kant van de weg lagen. Alles badend in de Franse zon, hoewel ons slecht weer was beloofd door de meteorologen. Stelletje charlatans! Maar dat neem ik terug, want later op de dag begon het toch te druppelen. Tot dan toe hadden we binnendoorweggetjes gereden, slingerend door eeuwenoude dorpjes met (>>kerk alert<< ) oude gothische kerken. Wel allemaal gesloten. Op een deur van een kerk stond een bericht dat toegang bedoeld was voor hen die zich door God geroepen voelden, en of je je smartphone wilde uitzetten, omdat het toch wel onwaarschijnlijk was dat God je zou bellen.
Toen het begon te regenen besloten we om verder toch maar de tolweg te nemen, vanwege de snelheid. Dat was wel spannend, want we hadden onze tolbadge, die ik vorige maand in Frankrijk besteld had, nog niet gebruikt. Vorig jaar bleek deze via de ANWB aangeschafte badge niet te werken, zodat onze toldoorgang werd vertraagd en we steeds de credit card moesten trekken. Dus vandaag het technisch wonder maar eens uitgeprobeerd. Vol spanning reden we op het met een witte "t" gemarkeerde tolpoortje af, 30km/uur zoals aangeraden, toen plotseling een zacht piepje klonk, het stoplicht veranderde in een doorrijlicht, en de slagboom werd geërecteerd. Hosanna! Het werkte. We waren opgelucht en blij, en zo werd de regen vergeten. De regen hield overigens even later vanzelf op, maar we bleven toch maar op de tolweg.
In Orléans hebben we in het hotel onze creditkaart getoond, deze werd door de machine gehaald, ik voerde mijn pincode in, en zoals ik al verwachtte, zei het apparaat dat het goed was. Inderdaad, zoals ik al verwachtte, want 'smorgens hadden we met dezelfd kaart getankt, zonder problemen.
We zijn met het openbaar vervoer, een zeer moderne tram, naar het centrum gereden. Eerst een dubbele espresso en een capuccino op een terrasje tegenover de (<<kerk alert>>) kathedraal. Aan een dame, die ook op het terrasje zat, en ons een droge stoel had gegeven (het had gestortregend; niets van gemerkt) vroeg ik of de kathedraal geopend was. Wat ze beaamde. We maakten nog een praatje, waarna Inge en ik naar de kerk liepen. Ook wel mooi, van buiten, maar wat modern afgewerkt, na ze tamelijk geschonden uit de tweede wereldoorlog was gekomen. Ok deze was erg groot, en ik ben hem fotograferend doorgelopen, terwijl Inge even op een stoel plaatsnam. Toen ik op de plek terugkwam, waar ik Inge had achtergelaten, stond de terrasdame van zojuist bij Inge, als een volleerd gids uitleg te geven. Ik mengde me in het gesprek en nadat we de geschiedenis van de kerk, de geschiedenis van Europa en de geschiedenis van haar familie hadden doorgenomen, zijn we ons weegs gegaan. In de hoofd(?) straat van Orléans hingen allemaal grote Ukraïense vlaggen. Mooie stad met statige gebouwen en een stuk drukker en gezelliger dan Reims op zondag. Op een groot plein stond een groot standbeeld van Jeanne d'Arc, geëerd in heel Frankrijk, maar vooral in Orléans. In de stad nog een steak gegeten, en toen met de tram terug naar het hotel. We dachten slim te zijn, en één halte verder te rijden dan waar we waren opgestapt, maar dat bleek zó ver te zijn, dat we de tram maar weer een halte terug hebben genomen. Even een verslagje schrijven, douchen en slapen.
Morgen Limoges, bekend van die aartslelijke wereldberoemde porselijntroep. Maar ja, over wansmaak valt niet te twisten.....

Geschreven door John.en.inge.op.reis