Het ontbijt in het hotel in Colmar was buitengewoon goed en uitgebreid te noemen. Zeker voor een Frans hotel. Maar ja, de Elzas is eigenlijk een beetje Duits. Zo zie je overal dubbele straatnamen, Frans en Duits broederlijk onder elkaar, terwijl de Elzas samen met het aangrenzende Lotharingen in de geschiedenis vijf of zes keer van land, en dus ook van taal zijn gewisseld. Ook hebben vele dorpjes nog -heim in de naam. Dus het ontbijt zal ook wel iets Duits hebben gehad, al heb ik geen Bratwurst gezien.
Zoals ik gisteren heb gezegd, zouden we vandaag Frankrijk onze hielen laten zien, en koers zetten naar de Bundesrepublik. Gisteravond hadden we nog een meerdaags hotel-arrangement gezocht in Duitsland, én gevonden. Maar wel een stukje rijden, want het was in de Eiffel, vier uur doorrijden over de grote weg. Bij mooi weer dan, maar daarover straks meer. Het adres van het hotel in de TomTom gezet, en toen het boekingsbureau gebeld, want wij hadden bij de boekingsbevestiging vermeld zien staan dat het hotel eerst nog moest laten weten of de kamer beschikbaar was. Toen ik dus belde, kreeg ik te horen dat het hotel van onze keuze geen kamers meer had, en werd ons - we stonden nog steeds in Colmar op de parkeerplaats - een ander hotel aangeboden. Na verificatie leek ons dat wel wat, en besloten voor dit hotel te gaan. Een vierdaags culinair arrangement met ontbijt en 3-gangen diners. Het lag ook in de Vulkanische Eiffel, in de plaats Daun. Daun?? Ja, Daun, ook al klinkt het erg als Down. Maar zoals bij de meeste dingen; de tijd zou het ons leren. Ook dit hoteladres in de TomTom gezet, en vort met de geit. Het regende zacht maar gestadig en in no time zaten we op de tolweg noordwaarts. Het begon wel steeds harder te regenen, wat later ging het plenzen en toen begon het te hozen. Met bakken kwam de regen uit de lucht, waardoor het één groot gestuif op de weg was. De wereld om ons heen werd steeds kleiner, en werd beperkt tot een paar meter zicht, waarin zich soms een mede-automobilist meldde. Het slechte zicht noopte ons natuurlijk om de snelheid aanzienlijk te minderen. Funest voor een bij goed weer al lange reis. Maar goed, we zaten binnen droog, maar gespannen naar het natte asfalt te kijken. Zoab? Dat was in Frankrijk inconnu, en in de Elzas ook nog eens unbekannt, maar dat zou wel een boel gescheeld hebben. Nu moet ik wel zeggen dat de meeste Fransen zich normaal gesproken meestal als beesten in het verkeer gedroegen, zeker wat de snelheid betreft. Maar met dit weer reden de meesten negentig kilometer per uur, dus chapeau! We zagen wel naast de weg rivieren buiten de oevers treden, en velden veranderen in bruine meren, terwijl de regen deed, waarvoor hij was gekomen: Iedereen van voldoende vocht voorzien. Toen reden we Saarbrücken in. De rivier de Saar was aangezwollen, en het water stond op diverse plaatsen over de weg. Maar het was nog te doen. Toen we eindelijk het hotel in Daun bereikten, waren we opgelucht dat het erop zat. We hadden van al die wateroverlast echter geen plaatje kunnen schieten. Hier zouden we vier dagen verblijven. Het was een beetje gedateerd hotel, maar schoon, en met echte donzen hoofdkussens. Nadat we waren geïnstalleerd, wilden we toch wel even de omgeving verkennen. We waren, toen we Daun naderden door dichte oude bossen gereden, maar dat was toch te ver om "even" naartoe te lopen. Bovendien regende het nog steeds, dus we besloten in Daun te blijven. Maar omdat ik mijn paraplu boven Inge en mij moest houden, kon ik wéér geen foto's maken, wat ik dan ook maar niet heb geprobeerd. Daun bleek een groot dorp, of kleine stad te zijn met florerende middenstand en horeca. Wel veel pizza tenten, net als in Colmar. We zagen op de Duitse TV dat sommige wegen, waaronder de kade in Saarbrücken, voor het verkeer waren gesloten. Dat was nét na ons gebeurd. Op de Nederlandse TV had men nog niet in de gaten wat voor een noodweer het hier was geweest. Men denkt hier dat het tot zondag blijft regenen.
Toen was het tijd voor het diner. En dat viel alles mee, nee, het overtrof onze verwachtingen. Het was een hele mond vol. Mango-paprika-kalkoensoep met ovenverse ciabatta, Gebraden rundvleesreepjes in pepersaus, met heerlijk aangemaakte salade, en chocolademousse met zure frambozen. Witte streekwijn erbij. Wat een combinatie! Koffie na en voldaan verlieten we het restaurant. Morgen wilde we Cochem gaan bezoeken, maar dat wordt door de autoriteiten in verband met de hoge H2O-stand in de Moezel afgeraden. Dit om te vermijden dat we nattigheid voelen. Eén foto door de ruit genomen. Morgen zult u er meer bekomen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis