Vanmorgen na een koude nacht opgestaan, We hadden het plan opgevat om naar de welkomstbijeenkomst van Primavera Reizen in Hotel Dunamar te gaan, om daar even inlichtingen in te winnen voor het huren van een auto. Onderweg liepen we langs het hotel van Ton en Mary, de Casablanca Inn, Ton en Mary zaten op hun balkon, en vroegen ons even boven te komen. Wij moesten echter naar Dunamar, dus konden wij niet aan hun verzoek voldoen. De bijeenkomst begon om 10.00 uur, en daar werden de verschillende aspecten van Monte Gordo en omgeving belicht, inclusief openbaar vervoer, pinautomaten, excursies en supermarkten. Het was voor ons niet de eerste keer dat we naar zo'n bijeenkomst gingen, en er werd dan ook niets nieuws verteld. Toen de voorlichtingsronde was beëindigd, konden we de informatie vragen waarvoor wij gekomen waren.
Op de terugweg naar ons hotel, zagen we Lenie op het balkon op de vierde verdieping van haar appartementsgebouw staan, maar ze zag ons niet. Inge riep "LENIE !!", en Lenie keek, dacht zie ik het nou goed?, en moest in ongeloof haar gezicht afwenden en riep naar haar Aad dat Inge en John beneden liepen. Verrassing! Ze vroeg of we koffie wilden, en dat wilden we wel, en stapten in de lift naar de 4e. De verrassing bleek dubbel voor haar, want gisteren waren Ko en Mieneke ook al onverwacht opgedoken. Niemand had haar verteld van onze komst, en dat was ook de bedoeling. We dronken koffie, Aad moest naar de kapper, en kwam even later piekfijn geknipt weer terug. Nadat we de toestand in de wereld hadden doorgenomen, namen we afscheid, met het voornemen om elkaar weer te zien in de middag bij Sol e Praia. Inge en ik liepen naar ons hotel , dropten de Primavera geschriften, en liepen naar het plankier. We hadden de zee nog niet gezien, en toen we op het twee meter hoge plankier aankwamen zagen we een wilde zee, een beetje grauw, want de zon had zich verscholen, wat onmiddellijk te merken was aan de temperatuur. We streken neer bij de strandtent met de gele stoeltjes, bij Evalinho, en bestelden, zoals het doorgewinterde toeristen betaamt, een kipschnitzel met frites en salade. We besloten ter plekke dat we vanavond soep met brood zouden eten in het appartement. Daarna gingen we nog wat boodschapjes doen, en toen we de super uitkwamen, zagen we Lenie, Aad, Ko en Mieneke als ware hang-ouderen naast elkaar op een muurtje zitten. Ik geloof niet dat zij de omgeving tot last waren. We spraken af om elkaar even later bij Sol e Praia te treffen.
Wij brachten de spullen naar de kamer, en ik begon mijn blog van gisteren te voltooien en rond te sturen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik het verstuurd had, zag ik dat ik de datum (februari) en de plaats van vertrek fout had weergegeven. Ik verbeterde (dacht ik) de fouten, en verstuurde de blog aan mijn volgers. Toen zag ik dat ik het weer fout had gedaan. Ik had april ingevoerd, in plaats van maart. Dus alles weer verbeterd en opnieuw gestuurd. De trouwe volgers hebben het met 3 berichten moeten doen. Sorry nog daarvoor. Vandaag merkte ik ook nog dat de datum nog steeds niet goed was. 26 i.p.v. 25 maart. Ik heb dat verbeterd, maar niet meer rondgestuurd, want ik wist niet tot hoever het incasseringsvermogen van de ontvangers reikte.
We gingen naar Sol e Praia maar we waren de eersten van de groep ongeregeld. Na enige tijd kwamen Ko&Mieneke, nog even later Aad&Lenie, en zelfs nog wat later Ton&Mary. Nadat we snel twee tafels aan elkaar hadden geschoven, is het nog een traditioneel gezellige middag geworden, zodat we lachend de "thuis"reis aanvingen. We hadden Willem&Johanneke gemist, maar misschien zien we die morgen, met de koffie.
Soep met brood gemaakt, maar er bleek geen soep-opschep-lepel te zijn. Dus snel even naar de receptie, waar Fatima me van een goede lepel voorzag.
De soep smaakte heerlijk, en voldaan begon ik aan dit verslag.
Ik stuur dit verslag rond, terwijl de dag nog niet ten einde is. Maar als er nog iets belangwekkends gebeurt, vermeld ik dat morgen wel.

Geschreven door John.en.inge.op.reis