Beroerde nacht gehad. Doordat we regelmatig met meerdere mensen in contact geweest zijn, ik in Quebec echt wel een paar keer zeiknat geregend ben, en het gisteren nu ook niet het mooiste en warmste weer was, ben ik flink verkouden geworden. Dat heeft mijn slaap flink dwarsgezeten. Dus we gooien er maar flink wat medicatie tegenaan. Dan kunnen we vandaag weer redelijk functioneren, en genieten van wat op het programma staat.

Om half 9 weer onderweg. Het is al 21°C buiten, bij die temperatuur zijn we gisteren niet eens in de buurt gekomen! We gaan onderweg naar het 1000 Islands gebied. Op de grens van Canada en Amerika. We hebben daar vanmiddag een boottocht, die ik thuis al moest bespreken. We moeten al een uur later de boot op, dan ik in eerste instantie had gevraagd, enkele maanden geleden. Mijn verzoek was toen 2 uur, maar die tijd was al helemaal volgeboekt. Dus is het 3 uur geworden. Kunnen we lekker relaxed rijden.

In de stad was het prima te rijden. Op de snelweg hebben we twee keer in een best heftige file gestaan. Maar we hebben alle tijd vandaag. Er staat niets anders op het programma dan de boottocht. Daarom een keer gestopt bij een Dollarama. Voor wat keelsnoepjes en misschien een Vicks inhaler. De snoepjes zijn gelukt, de inhaler nog niet. Nogmaals een stop voor het strekken van de benen, een sanitaire stop, het verorberen van een tussendoortje en een tankbeurt in 1 keer.

Het laatste stukje zijn we over de 1000 Islands Parkway gereden. Mooie route langs de meren met heel acceptabele optrekje op de oevers. Om kwart over twaalf zijn we bij Rockport cruises. Toen ik maanden geleden ging reserveren, kon ik de boottocht alleen nog maar om 3 uur 's middags reserveren. De rest was al vol kreeg ik in een mail terug. Nu bleek dat we om 1 en om 2 uur gewoon nog meekonden. Dan maar gelijk de tocht van 1 uur geboekt. Lunchen doen we daarna wel.

Het was een mooie tocht, met een lekker zonnetje erbij. We voeren door het 1000 Islands gebied, dat officieel 1800 eilanden zijn. Behorende bij de Saint Lawrence Rivier. In een ver verleden volop gebruikt door de Aboriginals, en Native people als rijke visgrond. Nu is het vooral een vakantiegebied met vakantiehuizen variërend van tot 10.000.000.
Er staat zelfs een kasteel, Bold Castle, op een hartvormig eiland. Dit kasteel heeft Dhr. Bold, een grote hotelmagnaat van o.a.het Waldorff Astoria in New York, laten bouwen voor zijn vrouw. Voordat het echter af was, is zijn vrouw overleden. Hijzelf heeft nooit meer op het eiland gewoond.

Na onze boottocht hebben we in het parkje onze lunch gebruikt. Daarna richting Amerika. Als we tolbrug en de ferry willen mijden zijn 6(!) uur onderweg naar onze bestemming. Deze keer pakken we toch de tolbrug à raisson van $ 3,75.

Rond 3 uur zijn we bij de grens met Amerika. We krijgen natuurlijk de nodige controlevragen. Maar dan,... stront aan de knikker. Onze Esta, dat is een formulier dat je aan moet vragen om Amerika binnen te mogen, en die 2 jaar geldig is, was nog geldig toen we Boston binnen kwamen. Maar verliep de 26e augustus. Op de site van de Amerikaanse overheid stond dat het voldoende was als de Esta geldig was wanneer je het land binnen zou komen. Normaliter was het geen probleem, omdat we gewoonlijk alleen in Amerika rondreizen.

We hebben echter een dag of 8 in Canada rondgereisd. Dus nu, op 3 september, is de Esta niet meer geldig!! De douanier in het hokje probeert, na ons verhaal en de logica ervan, om een opmerking in het systeem te zetten, waardoor we door mogen. Maar dat lukt hem niet. We worden naar het grote douane kantoor verwezen. Dus de auto moet worden geparkeerd in de parkeerlane en wij moeten naar de grote douane hal, plaatsnemen op de stoelen, totdat we door 1 van de beambten geroepen worden. Voor degenen die weleens Border Security Canada kijken heel herkenbaar. 😊

Nadat we door 1 van de douaniers aan de balie geroepen zijn, mogen we weer het hele verhaal vertellen. Ook hij weet niet zo goed hoe hij het op moet lossen. Daarom zoekt hij contact met een meerdere. Vervolgens komt hij terug en geeft als oplossing dat wij op onze telefoon een nieuwe Esta invullen, betalen en dan kunnen we weer door. Als wij hem vervolgens vertellen dat we met onze telefoons geen service hebben in Canada en Amerika, maar alleen via WiFi in de motels contact hebben met thuis, kijkt hij ons wat vreemd aan. Ook gezegd dat we een Amerikaans toestel met simkaart hebben, maar deze nog niet aan de praat hebben. Dus weg oplossing!

Hij gaat weer in overleg met zijn meerdere, en vanaf daar gaat hij nog 3 stappen hoger. We horen ze af en toe wel lachen om die Nederlanders, zonder geldige Esta en een telefoon zonder service. Maar ondertussen zitten we al even te wachten, en weten we nog niet hoe het besluit van deze heren zal worden. Wij hebben daar even helemaal niets over te zeggen. We zijn overgeleverd aan de Amerikaanse wetshandhavers. Schijnbaar is er op een zeker moment een besluit gevallen.

"Onze" douanier komt terug met de mededeling dat hij een formulier gaat invullen, en dan komt hij weer bij ons terug. Het is denken wij, een heel moeilijk en ingewikkeld formulier. Hij is wel een half uur met het formulier van Leon bezig. We moeten ook onze vingerafdrukken weer geven en een foto van ons gezicht laten maken.
Door dit speciale formulier krijgen we een aparte permits om alsnog door te mogen reizen. zonder geldige Esta. Normaal moet je daarvoor $ 695,00 p/p betalen, maar dat wordt ons kwijtgescholden. Toppie geregeld na twee uur wachten!! De jonge douanier bedankte ons voor ons geduld, maar wij hebben hem vriendelijk bedankt voor alle moeite!

Even na vijf uur reden we het douane terrein weer af. Met een mooi verhaal voor het nageslacht. Het is dan niet zover meer naar onze overnachting in Calcium NY. Welkom terug in Amerika!!

Geschreven door Lee-en-han-reizen