Nu echt rustig aan gedaan! Geen zwembad vandaag maar straks wel naar het vliegveld. Allebei lekker gedoucht en het broodje gegeten dat we gisteravond al gekocht hadden. De laatste spullen in de koffer en uitchecken. We hebben daarna onze koffers in de auto gezet. Op de terugweg naar het hotel even gesproken met een jong Nederlands stel over Amerikaanse steden, het hotel en nog meer zaken.

Daarna een koffie gescoord bij de Starbucks buiten het hotel, en even op een bankje mensen gekeken. In het hotel nog even wat gespeeld.

We zijn wel wat ongerust en benieuwd naar de overstaptijd in Salt Lake City, die door vluchtwijzigingen, nu nog maar 37 minuten bedraagt. Dit was, toen ik de vlucht boekte, ruim anderhalf uur. We willen dat toch even navragen op het vliegveld. Daarom gaan we bijtijds richting het vliegveld, om bij Delta te informeren of het klopt enz.

Bij de balie van Delta worden we heel vriendelijk geholpen en geïnformeerd over de situatie m.b.t de overstap in Salt Lake City. We stappen uit bij gate D05 en boarden weer bij D06. Dus dat moet mogelijk zijn in een half uur. Ook de koffers overzetten naar het andere toestel binnen een half uur is geen enkel probleem, volgens deze medewerker.

Enigszins gerustgesteld kunnen we nu aan de lunch. De hele vakantie wilde Leon een keer bij de Burgerking eten. Maar, of we vonden er geen, of, als we er één zagen, hadden we net gegeten. Dus vandaag, de laatste dag op Amerikaanse bodem, moet het er dan toch van komen. Een dubbele burger van de Burgerking voor Leon, en een kipburger voor mij. De rest van de wachttijd af en toe achter een machine, winkeltjes kijken en rustig aan richting gate. Heel relaxed!

Wel nog even bij de balie gevraagd of ze voor ons twee plaatsen naast elkaar hebben. We zitten namelijk wel in dezelfde rij, maar allebei in het midden van een ander rijtje van 3. Maar het toestel zit helemaal vol, en ze kunnen niets schuiven, volgens zeggen.

Leon heeft een Flight Blue pas van de KLM. Op de heenreis hadden we het nummer ingetikt, waardoor we Sky Priority hadden bij het boarden. We hadden bij het online inchecken nu het nummer niet meegegeven. Daarom deden we net of we gek waren, en met de Flight Blue pas in de hand sloten we aan in de prioritylane.

De grondstewardess vroeg zich wel af of het correct was. Ze gaf aan dat ze nu geen tijd had om het uit te zoeken. We kregen nieuwe stoelnummers, 8 rijen voor de oorspronkelijke rij, en twee stoelen naast elkaar. Leon kon zijn tas met snurkapparaat recht boven zijn hoofd in het bak kwijt. Bij aankomst in Salt Lake City kunnen we gelijk gaan staan om uit te stappen. Elke minuut winst is meegenomen!

De vlucht verloopt voorspoedig, en we zijn ruim 10 minuten eerder bij de gate. Daar staat echter nog een ander toestel dus we moeten wachten tot deze weg is.
Uiteindelijk kunnen we van boord, en het is nog geen 100 meter oversteken naar de andere gate om weer te boarden. Ik kan en mag zelfs nog even naar het toilet.

Aan boord blijkt het toestel lang niet vol, dus we hebben drie plekken met zijn tweeën. Lekker hoor!!

Het personeel is Nederlands en erg vriendelijk. Voor vertrek al een paar leuke gesprekken gehad. We vertrekken overigens iets later, maar er wordt wel een snelle vlucht verwacht. We gaan het zien.

Bij het eten hebben we overigens een stukje kaas uit Tillamook. Langs die fabriek zijn we in het begin van deze vakantie een paar keer gereden.

Daarna begint de lange nacht. Tijd voor filmpjes en je wordt ook geacht te gaan slapen. Dat is mij weer niet gelukt. Ik heb Leon wel een paar keer flink horen snurken.

Geschreven door Lee-en-han-reizen