Gisterenavond een heerlijke steak gegeten in het plaatselijke familierestaurant. Daarna wat gelezen en tv gekeken op de hotelkamer. Van Horn is net het Almelo van Herman Finkers!
Alleen als de trein langskomt is er sensatie, dan is het net of er een kleine aardbeving plaatsvindt.

Nu onderweg naar El Paso, waar we overnachten in een Casino hotel. Dat bedoelde ik in mijn vorige verslag, dat we ons wel zouden vermaken in El Paso. Maar eerst gaan we, op deze zonnige dag, nog wat toeristen dingen doen.

Bij een Subway langs de snelweg een lekker broodje als ontbijt gegeten. Met een, voor de verandering, lekkere bak koffie erbij. We realiseren ons dat we er alweer ruim 2 weken op hebben zitten. We hebben al 3500 km gereden. Veel gezien en gedaan en nog veel te zien en te doen.
We rijden door een desolaat landschap, dat ons ook wel doet denken aan Arizona en Nevada. De temperatuur doet dat in ieder geval. Een graadje of 30 om half 10.

Van de KPN krijg ik op een gegeven moment de melding dat ik me in Mexico bevindt. Zo dicht rijden we dus langs de grens, zonder dat we het doorhebben. Bij El Paso storten we ons eerst in de hectiek op de snelweg en rond de stad. Op weg naar de Wyler Aerial Tramway.

Een kabelbaantje met een gondel heen en eentje terug, hangend aan een enkele kabel. Ooit aangelegd voor het vervoer van mensen en spullen voor de aanleg van enkele installaties op de berg.
Door de eigenaar dhr. Wyler is de installatie, nadat deze niet meer nodig was, overgedragen aan de National Park Service. Zodat iedereen kan genieten van een mooi uitzicht op El Paso en het naastgelegen Mexicaanse Ciudad Juarez

Na enkele omzwervingen staan we voor een gesloten hek. Dit klopt niet met mijn informatie. Aangezien er een kant van het hek niet gesloten is besluiten we de domme toerist te spelen. We rijden helemaal naar het vertrekstation. Daar zien we de gondel wel bergop en -af gaan.

Leon loopt even naar het kantoortje. Uitgelegd dat, volgens onze informatie, het park open zou zijn. Dat we uit Europa komen en dit graag wilden bezoeken. We mochten er eigenlijk inderdaad niet zijn. Het park is gesloten voor onderhoud. Waar hebben we dat meer gehoord deze vakantie?

Maar, als we alleen maar even willen rondlopen en foto's willen maken, dan mag dat wel even. Dan doen we dat maar. Daarna hebben we nog wat shop - opties. Dat zou betekenen dat we ons weer in de hectiek van de wegen daar moeten storten. En daar hebben we geen zin in. Op naar het hotel en hopen dat we vroeg mogen inchecken. Dan kunnen we ons daar wel vermaken.

Onderweg komen we langs een stukje van het "Trumphek". En over de Rio Grande, die niet zo Grande is, helaas. Het is een beetje troosteloze omgeving.

Het meisje achter de receptie is reuze vriendelijk, en heeft er geen enkel probleem mee ons zo vroeg in te checken. We krijgen een mooie kamer op de 4e verdieping. Als we de koffers op de kamer hebben gezet gaan we richting het casino.

Daar scoren we een playerscard, en gaan ons vermaken. Ik vind het opvallend druk op deze maandagmiddag.

Lekker onze lunch/diner gegeten in het restaurant van het casino. Een kleine afterdinner walk in de omgeving van het hotel gedaan. Nog wat gespeeld en redelijk bijtijds weer naar het hotel. Inlezen voor morgen.

Geschreven door Lee-en-han-reizen