Ons verblijf in de Scottsbluff Inn was geen onverdeeld succes. Eerst al het gedoe weer over de creditcard, daarna een kamer zonder handdoeken. Ook geen WiFi waardoor ik het verslag niet kon afmaken en uploaden. Daar zijn we speciaal voor bij de McDonalds wat te drinken gaan halen, zodat we gratis WiFi hadden om alles te doen. Toen we terugkwamen bij het hotel werkte onze kamersleutel niet! Bij aankomst stond onze kamerdeur open, dus hadden we hem nog niet gebruikt!

Er zit telkens niemand bij de receptie. Die moet je bellen met een speciaal Amerikaans nummer dat bij de receptie op de balie vermeld staat. Wij hebben geen Amerikaanse sim-kaart, en slechts een bundel om te kunnen bellen in noodgevallen op 1 toestel. Bij aankomst heeft een vriendelijke Amerikaanse jongeman aangeboden te bellen. Nu moesten we op allerlei manieren iemand naar de receptie krijgen. Dus we zijn maar op de deuren gaan kloppen van kamers waar we de receptioniste naar binnen hadden zien gaan. Na een half uurtje was het gedoe met de sleutel ook was opgelost. Al met al veel negatieve vibes hier.

Op naar positievere ervaringen. Voordat we naar Scotts Bluff National Monument gaan, moeten we eerst weer even broodjes voor ontbijt en lunch kopen. Daarna tanken, en Leon vindt het fijn de auto even schoon te spuiten na onze offroad ervaring van gisteren. Ik wacht wel in het zonnetje tot hij klaar is.

We zijn voor 9 uur bij de ingang van Scotts Bluff N.M. We gaan de summit road naar boven rijden. Maar het park gaat pas om 9 uur open. Ze hebben hier geen haast, dus het duurt even. Dan komt, om kwart over 9, een park-ranger vertellen dat de bus onderweg is naar beneden. Ze willen niet gelijk een file creëren, die zal ontstaan omdat de bus door het midden van de tunnels moet. Daarom moeten we wachten tot de bus beneden is. We hebben er lekker weer bij dus wachten is niet erg.
Een ranger op leeftijd, 83 jaar!!, komt het verhaal ook nog even vertellen. En we hebben ook nog een gewoon geanimeerd gesprek. Was weer even leuk!

Om kwart voor 11 hebben we bovenop de berg de twee trails gelopen, weer allerlei mooie uitzichten bewonderd en foto's van gemaakt. Naar beneden gereden, een plas gedaan en het adres van de volgende bezienswaardigheid ingetikt.
Die is pas weer in de volgende staat, Colorado. Ook nog in onze pleisterplaats voor vandaag, Fort Collins. Ongeveer 3 uur rijden. Als we onderweg iets leuks zien stappen we gewoon uit.
Er is weinig te beleven onderweg. We rijden weer langs eindeloze prairies, hier en daar een akker met maïs, suikerbiet of zonnebloemen. En wat huizen. Onze route loopt een heel klein stukje door de staat Wyoming, want dat is de meest praktische route. Dus nog een staat toe te voegen aan het lijstje.

Rond twaalf uur rijden we even van de snelweg af, bij Hillsdale. We zien een Burgerking en besluiten daar te gaan lunchen. Bijkomend voordeel is de refill van het drinken. Hebben we onderweg ook iets lekker verfrissends. Vanavond als diner een broodje met iets erbij.

In Fort Collins weer de berg op richting Horsetooth Park Open Space. Kijken of we de route naar de waterval kunnen lopen. Dit blijkt echter bergop, ruim 2 km te zijn, met een stuk hetzelfde klimmen en klauteren als gisteren. Mijn benen protesteren vandaag al bij voorbaat! Dus geen klim-en klauterpartij vandaag. Wel even lekker op een bankje van de zon genieten. Doen we gewoon net of het vakantie is. 😀

Dat doen we ook bij ons motel, waar we uiterst vriendelijk ontvangen werden. En waar ze de moeite namen een kamer te zoeken op de begane grond. Want er was eerst een kamer op de 1e verdieping bedacht. Maar ze hebben geen lift, en dat betekent alle bagage en zooi de trap op sjouwen. Dat bleef ons nu bespaart.
Bij het uitladen zagen we een bidsprinkhhaan, welke natuurlijk even op de foto moest. We zagen ook wat tafels en stoelen, op een plaatsje in de zon. Dus daar gaan we eens even lekker een drankje doen. Straks weer een maaltijd op de kamer, even inlezen voor morgen, en een verder rustige avond voor de boeg.

Geschreven door Lee-en-han-reizen