Gisteren was weer een heerlijke stranddag. In plaats van een tocht de bergen in, hadden we besloten nog een dagje van de zon, de zee en het strand te genieten. Verder niet zoveel daarover te melden. Wel van de avond en nacht erna. Ik kreeg van Esther, mijn leidinggevende een minder leuk bericht. Een collega, die bij ons team aan het reïntegreren was, heeft zichzelf afgelopen vrijdag van het leven beroofd. Esther gaf het door zodat het maandag niet te rauw op mijn dak zou vallen. Heftig en verdrietig nieuws.

Daarna hebben we een horrornacht gehad met constante aanvallen van muggen e.d. Als je het licht aandoet vind je ze niet, maar als het licht weer uit is zijn ze er weer volop. Daarbij was het ook nog eens bloedheet!

Om half acht opgestaan. Ik ben me gaan wassen. Wat ik daarbij gedaan heb weet ik niet, maar opeens ligt er overal bloed. Er zit een piepklein wondje op mijn neus, maar het bloed als een rund. Het duurt ruim een half uur en het papier van een halve toiletrol, voordat het bloeden gestopt is. Hopen dat dit zo blijft. Leon eet nog een eitje en wat yoghurt. En we drinken nog een bakje koffie op het balkon.

We lopen rond 9 uur richting onze pick up plaats. De grote supermarkt in het centrum. Daarnaast zit een koffietentje met verse zoete en hartige broodjes. Ik neem een bladerdeeg rol met Philadelphia roomkaas als ontbijt. En we nemen allebei nog een laatste frappe.

De bus is redelijk op tijd. Na een kleine omweg om nog wat andere gasten op te halen gaan we richting het vliegveld. Daar is het redelijk druk en we zijn rond 11 uur door alle incheck- en controleriedels heen.

Keurig op tijd zitten we in het vliegtuig. Dan blijkt dat we, net als op de heenweg, onze slottijd voorbij zijn. Dus we moeten wachten op nieuwe toestemming van de toren.

Tot overmaat van ramp gaat het wondje op mijn neus weer open. Bij het personeel is er meer paniek, dan bij mij. Dit keer duurt het ongeveer tien minuten voordat het bloeden stopt. Leon is zo goed er een nieuwe pleister op te plakken. Dit doet hij echter tijdens de veiligheidsinstructie. De stewardess is redelijk ontstemd want hij blokkeerde daarmee wel voor de achterste rij (= 3 mensen!) de instructie. Alsof iedereen elke keer alles helemaal volgt! Na ruim een half uur vertraging mogen we vertrekken.

We arriveren, na een rustige vlucht, slechts 10 minuten later dan gepland, in een druilerig en fris Nederland. Bij het uitkomen van de bagage-sluis staat de volledige crew van het televisieprogramma Hello Goodbey, inclusief Joris Linssen in de aankomsthal. Maar duidelijk niet voor ons.
Nadat we achteraan de file richting huis zijn aangesloten, duurt het ruim een uur voordat we thuis zijn, in een miezerig regenbuitje.
Een typisch Nederlands einde van een heerlijke Griekse week.

Geschreven door Lee-en-han-reizen