Het uploaden van mijn verslag wilde gisteravond niet lukken. De internet verbinding was telkens niet sterk genoeg. Ik denk dat teveel gasten op Internet zaten. Vannacht een paar keer wakker geweest. Telkens geprobeerd te uploaden, en zowaar, om half 4 is het gelukt! Kon ik met een gerust hart verder slapen.😂

Vandaag hebben we een reisdag, en heb ik weinig kunnen vinden wat we zouden kunnen gaan bekijken onderweg. Hooguit wat zaken in Little Rock zelf. Daarom besluiten we de snelweg te mijden vandaag. We nemen de route binnendoor, waardoor we er wel langer over doen. Maar meer kans dat je iets leuks tegenkomt.

We rijden door vlak landbouwland, beetje de Noordoostpolder. Alleen de temperatuur is on - Hollands. Om 9 uur 's ochtends al 28°.

Bij Tunica komen we langs een casino enclave. Waarschijnlijk op native-american grond. Omdat daarop een casino mag staan, ook als het in betreffende staat verder verboden is. We vinden het echter te vroeg om al een gokje te wagen, dus we laten de casino's links liggen en vervolgen onze weg.

Rond een uurtje of tien rijden we in de buurt bij Helena Arkansas. Onderhand toe aan een sanitaire stop, maar geen rest area in het zicht. Dan doemt er weer een hotel/casino enclave op. We hebben de tijd aan ons zelf vandaag, dus daar toch een stop gemaakt.

Van het toilet gebruik gemaakt, een gratis drankje gescoord en eventjes gespeeld. Echter niet succesvol, dus we zijn het weer gauw zat. De weg weer op, waar we praktisch direct de staatsgrens en de Mississippi over gaan.

We rijden door allerlei kneuterige plattelandsdorpjes. Wat opvalt, maar dat doet het eigenlijk al de hele reis deze keer, dat er ontzettend veel kerkjes per dorp staan. Ik had al wel begrepen dat ze gelovig zijn, hier in het zuiden. Maar niet dat het betekent dat het soms lijkt of er meer kerken dan huizen staan per dorp.

Na een stuk gereden te hebben, en we door Ulm zijn gereden, hebben we in Stuttgart getankt. We zitten even in een Duitse hoek!
Als we weer verder rijden, en een plek zoeken om te lunchen, zien we sproeivliegtuigjes, boven akkers met gewassen, waar we al geruime tijd langs rijden.

We vroegen ons af wat het was, omdat overal kanaaltjes rond de plantjes lopen. Ik opperde al dat het wel rijst leek, maar op de een af andere manier plaats je dat niet hier in Amerika. Maar laat Stuttgart nu toch echt DE rijsthoofdstad zijn! En onze lunch plek is een tafeltje onder een boom bij een rijstfabriek.

De temperatuur van 37° is in ieder geval wel geschikt voor rijst. Ook de bui regen, de natte moesson, die ineens begint, hoort ook bij de rijst. Gelukkig is de bui ook weer heel snel voorbij.

In navolging van het bezoek van gisteren aan het Civil Rights Museum, bezoeken we de Historic site van the Little Rock Central High School. Daar ging het in september 1957 helemaal mis, toen 9 African American students ook naar de school wilde.

De gouverneur, het schoolhoofd en veel blanke demonstranten wilden dat voorkomen en zette de Nationale Garde in. Dit ging president Eisenhouwer te ver, en die stuurde het leger erop af.
De school is heden ten dage nog steeds als zodanig in gebruik. We hebben de mazzel dat het zaterdag is, en we ongestoord bij de school kunnen rondlopen. Ondertussen begint het te weerlichten en dondert het ook flink. Het regent alleen niet. Hopen dat we het verder drooghouden.

Daarna op zoek naar, opnieuw, de langste fiets- en loopbrug van het land. Ik dacht dat we die gisteren in Memphis al gezien hadden. We komen er echter niet, want de Tomtom stuurt ons naar een winkelcentrum. De Mississippi en de brug zijn in geen velden of wegen te bekennen! Dan maar een poging wagen bij het Pinnacle Mountain State Park te komen.

Dat is wel gelukt. En we hebben er een klein stukje gelopen. Maar de overige trails waren of te lang, of gingen redelijk stevig tegen de berg op. Dus geen optie om 5 uur 's middags.
Op naar de overnachtingsplaats van vandaag, waar het eerste wasje van deze vakantie gedraaid gaat worden.
Dat is gelukt. Alleen een beetje jammer van dat rode shirt dat Leon erbij gestopt had. Gelukkig blijven de kleren, na onze reis, achter in Amerika.

Geschreven door Lee-en-han-reizen