Weer lekker bijtijds opgestaan. Omdat het zonnetje weer heerlijk schijnt onze korte broek en t-shirtje aangeschoten, en ons alvast ingesmeerd met zonnebrand. We zijn er weer klaar voor!
Voor een amerikaans ontbijt naar de receptie gelopen en na de koffie en wat zoete broodjes zijn we klaar om weer op weg te gaan.
Vanuit Redding richting Lassen, wat overigens een mooie route door de heuvels en bossen is. Er verschijnen echter wat wolkjes in de lucht. Gaandeweg wordt het buiten steeds somberder.
Ik maak nog de opmerking: Goh, ’t ziet eruit alsof het gaat onweren en regenen. Had ik niet moeten doen! Hoe dichter we het Lassen Volcanic Park naderen des te harder begint het te regenen en inderdaad ook te onweren.

Als we het park inrijden regent het gewoon flink en is het mistig en koud.
Op zich geeft de mist wel een aparte sfeer aan het natuurschoon in het mooie park.
Blij zijn we wel met onze vesten, die we nu maar elke keer zekerheidshalve op de achterbank leggen. Het is namelijk goed koud bij de stops die we regelmatig maken om allerlei mooie plekjes te fotograferen. Hoe verder en dus hoger we het park inrijden, hoe meer sneeuw er ook verschijnt langs de weg.

Door de aanwezige hoeveelheid sneeuw zijn diverse wandelingen de we bedacht hadden te doen niet eens open!
De Bumpass Hell Overlook was o.a. gesloten doordat op het pad nog ongeveer 50 cm sneeuw lag !! Dit was een beetje een domper, want we hadden graag rondgelopen in dit mooie park.
Maar er is gelukkig nog genoeg moois te zien, alleen zijn de stops door de kou elke keer maar van korte duur. We zijn daardoor sneller het park uit dan verwacht. We zijn nog wel even gestopt bij het Visitor Centre, waar we op de weersverwachting voor de komende dagen zagen dat we precies de slechtste dag hadden uitgekozen voor ons bezoek.

Voor de rest van de dag had ik niets ingepland, dus besluiten we via de toeristische route door te rijden naar Reno. Onderweg bij de eerste de beste plaatselijke super met uitermate vriendelijk personeel onze lunch van warme kip en heerlijke broodjes gekocht. Deze wilden we ergens op de wederom prachtige route opeten.
Waar is een picknickplek als je hem nodig hebt?? Inmiddels scheen het zonnetje weer en vonden we alleen een paar bankjes, maar wel heerlijk in de zon.

Nadat we gestopt waren, heb ik me met alle lunch attributen geïnstalleerd op het bankje, en gaat manlief nog wat foto’s van de omgeving maken. Uiteindelijk kwam hij ook naar de bank, maar zodra hij deze naderde kwamen er wespen o.i.d. tevoorschijn en werd hij aangevallen. Ik had helemaal nergens last van gehad. Zodra hij wegliep waren de wespen ook weg. Bij poging 2 hetzelfde verhaal. Daarop heb ik alle spullen opgepakt om naar een andere bank te verkassen. Toch even onder de bank gekeken, daar zat dus een wespennest met raat en al. Ze verdedigden dus gewoon hun territorium, en schijnbaar zat ik er net ver genoeg vanaf. Daarna op een andere bank in de zon onze lunch gegeten, ondertussen genietend van de mooie bergachtige omgeving.

De route richting Reno was schitterend, alleen begon het op een gegeven moment weer te regenen. Dus was het een sombere binnenkomst in deze tweede grote gokstad van Nevada.
Ons hotel, Sands Regency, hadden we redelijk snel bereikt, en het inchecken duurde ook niet lang. We kregen een redelijk verzorgde grote kamer op de 10e verdieping voor de komende twee nachten. Daarna de avond / nacht doorgebracht in het casino, met als eindresultaat een bescheiden winst voor ons allebei.

Geschreven door Lee-en-han-reizen