Goed geslapen in een niet zo'n goed motel, over het ontbijt al helemaal maar te zwijgen. Heel soms heb je zo'n missertje tussen je boekingen. Gelukkig is het over het algemeen maar 1 overnachting.😉
Het is half 9 en buiten is het al een graadje of 25. Nu op route richting Brooksville waar we op zoek gaan naar Sam D. Hamilton Noxubee National Wildlife Refuge. Daar hopen we wat te wandelen/zien.

De weg meandert tussen groene velden en bossen door. Een heuveltje hier en een watertje daar. Het is heel rustig qua verkeer. Alleen is het heel opvallend dat er relatief veel opleggers met volledige huizen erop rijden. Misschien worden deze ergens in deze omgeving gemaakt.
Even een tussenstop gemaakt bij een Dollar General. Daar een grote plastic bak gekocht waar alle losse boodschappen van gisteren in kunnen. Deze achter de stoel in de auto gezet.

Van een uurtje of 11 tot 1 uur rond gereden en gelopen in de Wildlife Refuge. Een mooie en hele rustige ervaring. Alleen wat weinig Wildlife gespot, buiten de diverse vogels, een vosje, een paar herten en een gifgroene slang. Maar geen alligators, schildpadden en rivierotters enz...
Leon ging bijna op de slang staan, die lag te zonnen op het wandelpad. De slang kronkelde snel het struikgewas in, en daar was hij bijna niet meer te ontdekken. Dus hoe vaak zijn we misschien al langs zo'n slang gelopen zonder dat we het doorhadden. Ik heb ook geen idee of het een giftig exemplaar was.

We gaan op weg maar Tupelo. Het park uit gaan we eerst een stukje dezelfde weg als op de heenweg. We worden op een gegeven moment het plaatselijke grindpad opgestuurd. Maar gewoon de bevelen van meester Tomtom opgevolgd. We zijn tenslotte niet van hier, en hebben geen idee waar we anders heen zouden moeten. Onderweg wat plaatselijke bevolking tegengekomen op quads, en verder alleengebruik van de weg.

In Tupelo eerst naar het geboortehuis van Elvis, volgens zeggen tenminste! Het hele gebeuren stelt echt niet veel voor. Had ik eerlijk gezegd ook niet verwacht. Men pikt hier gewoon ook een graantje mee van de populariteit van Elvis. En als fan moet je er toch geweest zijn!

Daarna, via een rare omweg, waarbij we door de Tomtom steevast naar de Main Road van het naastgelegen dorp Verona werden gestuurd, naar de hardware store. Daar waar de eerste gitaar van Elvis gekocht is. Vlakbij is het Fairbank Park waar een groot beeld van Elvis staat. Daar zijn ze al bezig met de opbouw van het podium voor het Elvis-festival, de rest van de week.....

Dat gaan we dus missen. Er schijnt vanavond al een evenement te starten bij de geboorteplaats van Elvis, waar we vanmiddag waren. Daarom gaan we eerst maar inchecken in het motel, even zwemmen, en dan weer richting het evenement.

Daar zat een organisatie comité aan een tafel. Ik ben daarheen gelopen en ik heb uitgelegd wie ik was en waar ik vandaan kwam. Direct heel enthousiaste reacties dat ik helemaal uit Nederland kwam, en of ik speciaal voor het Elvis Festival kwam enz.
Uitgelegd dat we er toevallig vandaag zijn, maar morgen weer verder gaan naar Graceland. Ondertussen komt ook de burgemeester aanlopen die mij hartelijk welkom heet als Nederlandse gast in Tupelo!

Mij wordt uitgelegd dat voor vanavond twee concerten gepland staan. Die zijn allebei al uitverkocht. Daarna volgt een voor iedereen toegankelijke memorial, in de vorm van een documentaire / film over het leven van Elvis op het grasveld. En daarna nog een afterparty, toegankelijk voor $10.
Het zal allemaal laat afgelopen zijn. Dus dat komt ons niet zo best uit.

Dit festijn laten we aan ons voorbij gaan.
We gaan op zoek naar iets te eten, en belanden om half 7 bij het Hibachi Chinees Japans buffet. Voor een belachelijke prijs van $9,29 p/p, inclusief fris, kunnen we ons helemaal tonnetje rond eten. Om kwart over 7 vinden we het gezegend, en zoeken onze weg terug naar het Red Roof Motel. Daar is het koffietijd, en tijd om in te lezen voor morgen.

Geschreven door Lee-en-han-reizen