Een andere planning, voor wat mij betreft. Leon was natuurlijk weer bijtijds wakker. En zoals het een echte zonaanbidder betaamt, moet je bij de eerste zonnestralen al paraat staan. Nu is het, hier in Las Vegas, ook beter om maar tot een uurtje of 12 echt volop in de zon te zijn. Daarna wordt het veel te warm. Of je moet, net als de party-people, met een emmer drank binnen handbereik, de hele dag in het water hangen.

Voor mij vandaag niets van dat alles. Ik heb me nog eens omgedraaid in bed. Vervolgens werd ik om 11 uur weer wakker! Ik besloot dus vandaag niet richting zwembad te gaan. Ik ben lekker gaan douchen. Daarna eens op mijn gemak bekeken wat we van de week nog meer willen / gaan doen.

Straks gaan we brunchen bij het Excalibur, en voor daarna even wat buiten de Strip plannen.

De rij, bij Excalibur, om de MyVegas voucher op de playercard te laten zetten, duurt 3 kwartier! Tijdens het wachten p Leon, die in de rij staat, vermaak ik me op wat machines. Voor de ingewijden, Jackpot Party was weer aardig voor me.
Met $ 65,00 extra in de portemonnee begon ik aan de brunch.

Daar zien we, voor de tweede dag op rij, dat de Amerikanen ook op de kleintjes gaan letten, en Nederlandse trekjes krijgen. 😆 We zien dat ze enkele keren extra naar het buffet lopen. Daar laden ze de borden extra vol met brood, beleg, fruit, koek, en alles wat men de volgende dag verder nog denkt te willen eten. Dit verdwijnt vervolgens (sneaky) in meegebrachte rugzakken, al gevulde boodschappentasjes, schoudertassen e.d. Zo hebben ze, voor de prijs van 1 buffet, twee, of zelfs 3 keer te eten.

Na het eten gaan we nog even de natuur in. Naar het gebied bij Mount Charleston, waar toen wij aankwamen in Las Vegas nog sneeuw op de top lag. Dit kun je je niet voorstellen, als je er naar toe onderweg bent, het buiten gewoon 37° is!
Onderweg, de bergen in, loopt de temperatuur zienderogen naar beneden.
Langs de weg staan de, ons bekende, Joshua tree's. Alleen deze keer hebben ze allemaal bloemknoppen in de top. Is voor ons ook weer eens een ander gezicht.

Het is inmiddels 24 ° en half 5 als we het terrein van het Visitors Center van de Spring Mountain Recreation Area oprijden. Dit ligt op ruim 2000 meter hoogte, en we worden omringd door nog hogere toppen. Helaas is het visitors center al om 4 uur gesloten. Dus een kaartje van het gebied kunnen we niet oppikken. Buiten hangen ze ook niet. Dus we moeten het doen met de overzichtkaart die buiten aan de muur hangt.

We beginnen met een ritje Kyle Canyon in. Daar staat een skiresort dat je naadloos in Oostenrijk kunt neerzetten. Hoge bergen en mooie chalets. Een fraai stukje natuur. Daarna naar Lee Canyon. Als we de weg naar boven opdraaien lopen daar, heel bedaard, twee hertjes. Ze blijven ook rustig lopen als we er met de auto naast rijden. De Canyon waar we inrijden is degene waar ook de skiliften zijn. En....waar de sneeuw nog ligt. De temperatuur is gezakt naar ongeveer 17°. Lekker fris!

Het skigebied is een lachertje ten opzichte van wat we in Oostenrijk gewend zijn. Maar er ligt nog wel wat sneeuw beneden en hoger op de berg. Apart om zo dicht bij Las Vegas zo'n skigebied te hebben

Onderweg zijn we gestopt bij een scène overlook over de woestijn beneden. Indrukwekkend gezicht, en daar is het waarschijnlijk bloedheet.
Moeder Natuur heeft weer erg haar best gedaan in deze omgeving. En dat op een uurtje rijden van Las Vegas!

Geschreven door Lee-en-han-reizen