Een somber begin vandaag van de dag. Er dreven echt regenwolken de haven van Skopelos in. Koud was het niet, maar we hebben wel de plannen van vandaag direct aangepast. Dan maar niet alle stranden op volgorde!! Om kwart over 9 stappen we in de auto. We hebben besloten vandaag naar het puntje van het eiland te rijden.

Het enige Mamma Mia plekje dat we bewust gaan bezoeken. De plek heet Agios Ioannos sto Kastro. Het kerkje boven op de rots waar het huwelijk in de film plaatsvindt. Door de film beroemd geworden, maar eigenlijk gewoon een bezoek waard.

Na een rit van zo'n 3 kwartier, waarvan het laatste stuk over een smalle bergweg, komen we bij de rots aan. Onderweg hadden we een paar spetters regen gehad, maar niet veel. Het blijft echter somber weer. Als we aan de klim begonnen zijn, zo'n 200 treden tot de top, begint het te donderen en te bliksemen, maar het regent nog steeds niet!

Als we boven zijn en een paar schitterende panorama foto's hebben geschoten, begint het toch opeens serieus te regenen. Gelukkig is het kerkje open, en dat blijkt een prima "schuilkerk" . Maar dan zie ik ook gelijk dat dit niet de binnenkant van het kerkje uit de film is. In dit "hokje" passen nooit alle bruiloftsgasten uit de film! Weer een illusie armer!

Nadat we de bui hadden afgewacht, hebben we de terugtocht weer aanvaard. Wie zegt er dat afdalen makkelijker is dan klimmen? Maar ook dat hebben we volbracht, dus tijd voor een welverdiende frappé!

Daarna de rit over het smalle bergweggetje weer gereden terug richting Glossa dit keer. Het grootste dorp / stad van Skopelos, en net als Skopelos-stad volledig tegen de bergen aangebouwd. Met veel trappen, steile straten en steegjes. En dus ook verboden voor auto's! Onze daarom achter de grote kerk onderaan het dorp geparkeerd.

Met de trap van het kerkje van Mamma Mia nog in de benen toch wat rondgedwaald. Om een uurtje of twaalf, de zon was inmiddels in volle glorie weer aanwezig, vonden we het weer tijd voor verkoeling op het strand en bij zee.

In mijn zelf samengestelde reisgids was te lezen dat bij de haven van Loutraki, gelegen onder Glossa, wat strandjes en restaurants te vinden waren. Dus afgedaald naar Loutraki. De strandjes waren die naam niet waard, en we waren ook nog niet aan de lunch toe.

Dus, huppakee, weer de auto in op zoek naar één, voor ons, acceptabel strand. Onderweg gefocust op verwijzingen naar strandjes. We zien een bordje naar Armenopetra Beach, dus duiken het steile zijweggetje op.
Het pad, want meer is het niet, bestaat uit betonplaten afgewisseld met zand/modder. Het wordt ook steeds smaller!! Het mag wel een geweldig mooi strand zijn als we al deze toeren moeten uithalen. 😉

Helaas, pindakaas. Een leeg strand met grote keien, geen parasols, geen bedjes en geen gelegenheid voor een natje en een droogje. Wel een mooie plek, maar niet waar we naar op zoek waren. Toch maar wat foto's gemaakt en gedesillusioneerd de auto weer in.
Moeten we direct dat riante pad weer terug rijden.😣 En dat is geen succes. Eerst komen we een tegenligger tegen die met wat heen en weer manoeuvreren gepasseerd kan worden.

Maar dan is de vaart eruit. Bij een wegversmalling met een gegraven gat langs de kant van de weg, komen we niet tegen de berg op en glijdt de auto de bramenstruiken in. Gelukkig niet richting het gat. Ons toch maar wat verder terug laten vallen. Zodoende konden we vaart maken, en redden we het uiteindelijk wel de berg op.

In mijn "reisgids" gekeken naar goede stranden. Kasteni is een chique beachclub met bijbehorend strand en restaurant. Vonden we iets te chique. Dus is het uiteindelijk Milia geworden. Daar eerst geluncht in de gelijknamige taverne. Uiteindelijk lagen we om kwart over 2 op een zonnebedje in de inmiddels weer brandende zon. Aan een, meer dan, mooi strand. We blijven hier wel even.

Rond kwart voor 6 besluiten we op te pakken. Het halfuur daarvoor begon het weer te betrekken. Het begint ook ineens harder te waaien, en er verschijnen steeds meer donkere wolken.
We zijn wel droog thuis gekomen, maar zittend op ons balkon zien we het weerlichten boven zee, en er vallen al wat spetters.

Rond half 8 is het echt losgebarsten, en moeten we ons op de hotelkamer terug trekken. We gaan ons toch maar klaar maken om een hapje te gaan eten. Afhankelijk van het weer wordt dat of om de hoek, of in het dorp. Het zal iig smaken.

Geschreven door Lee-en-han-reizen