Heerlijk geslapen. En weer om 7 uur op. Geen ontbijt bij deze overnachting, dus gelijk de weg weer op. We wisselen weer van staat, we gaan van Texas naar New Mexico.

Ter hoogte van Mesquite komen we langs, werkelijk, gigantische veebedrijven. De koeien lopen niet op het land, maar staan met z'n allen in grote overkapte ruimten. Op de kale grond, dus niet lekker grazen. Ze krijgen hooi, water en voer, en dat is het. De zogenaamde megastallen in praktijk.

In Hatch even van de snelweg af om te tanken, en om te fourageren. Het dorpje heeft iets met chilipepers. Elk reclamebord wat we tegenkomen gaat over de hete pepers. Om in en uit het dorp te komen, moeten we over de Rio Grande. Hij stroomt hier aardig en is redelijk breed.

Op zoek naar een picknick plek, en zoals altijd, als je er een nodig hebt vindt je hem niet. We gaan van de snelweg af, en komen op een Backcountry Byway terecht. Daar vindt je dus never nooit een picknicktafel. Dus maar gestopt bij een informatiebord over de kopermijnen in de omgeving. Bij Leon's foodtruck het ontbijtje gegeten.

Daarna de mooie route verder gereden door de bergen. Met af en toe een foto stop. We rijden ook bijna ongemerkt het Gila National Forest in. En langzaam stijgen we tot zeer grote hoogte. Bij de Emory Pass zitten we op 2740 meter. Het geeft ons een mooi uitkijkje over de omringende natuur.

Als we het Gila Forest weer uit zijn, gaan we bij San Lorenzo de Trail of the Mountain Spirit Scenic Byway op. Richting de Gila Cliffs Dwellings. Onderweg even gestopt bij Lake Roberts. We rijden ook telkens het Gila Forest in en uit. Het is nogal een eindje rijden naar de Dwellings. Maar de weg erheen is mooi.

We melden ons bij het Visitorcenter en kopen een kaartje om de trail naar de Gila Cliffs Dwellings te gaan lopen. Een wandeling, stevig bergop, via bruggetjes, paden en trapjes. Er wordt aangeraden rustig te lopen op deze hoogte van 2000 meter. De hoogte die je klimt is vergelijkbaar met een gebouw van 18 verdiepingen. En dat met mijn knieën en een temperatuur van 30+.

Maar de beloning is een wandeling tussen de grotwoningen. Gebouwd en bewoond in een periode van 200 tot 500 jaar na Christus. De Mogollen is het volk dat hier woonde. Maar er kunnen ook nog Apache hebben gewoond, of andere indianenvolken.

En als je dan alles bekeken hebt, begin je met het afdalen van een ladder. Al met al zijn we iets meer dan 1 uur en 20 minuten bezig geweest. Een beetje moe maar voldaan komen we weer bij de auto aan.

De weg naar Silver City, waar we overnachten, is weer zo'n langzaamaan bergweggetje. Dus snel gaat het niet.
Maar het is vakantie, dus we hebben geen haast.

Langs de weg staan af en toe verkeersborden. Daarop wordt aangegeven dat ze in het weekend en 's avonds hier niet komen met de sneeuwschuivers. Ook zijn sommige bochten icy, en de bruggen bevriezen eerder dan de weg. Daar kan je toch niets bij bedenken als je hier rijdt met 34°, en klotsende oksels!

We overnachten weer in een oldskool motel. Met een oldskool sign en een heel vriendelijke Koreaanse manager.

Geschreven door Lee-en-han-reizen