We hebben ontbijt bij de overnachting. Dan gaan we naar het centrum van Sioux Falls, want daar is nog het een en ander te bekijken. Het beloofd weer een warme dag te worden De voorspelling is weer rond de 30°. We gaan eerst naar het centrum van Sioux Falls, om het Falls Park te bekijken. Half 9 zitten we weer in de auto. Kwart voor 9 zijn we bij het park.

Sioux Falls zijn de naamgever van de stad. Dezelfde quartzite (schijnt de juiste
benaming te zijn) rotsen die we gisteren zagen, liggen midden in de stad. Ze zijn de basis voor een grote waterval. Het park eromheen doorgewandeld en bekeken. Kwart over tien, nadat we de uitkijktoren ook in geweest zijn, stappen we weer in de auto. We zijn nog een keer gestopt om de Arc of Dreams te fotograferen. Dan is het tijd om verderop te gaan en Sioux Falls achter ons te laten.

We gaan onderweg naar Porter Sculpture Park in Montrose. Meneer Wayne Porter heeft daar een park geopend met zijn (meer dan) levensgrote stalen sculpturen. Het paard en de stierenkop zie je al op de highway. Hij ontvangt de bezoekers zelf, en wordt erg enthousiast als hij hoort dat we uit Nederland komen. Of we dat alstublieft in het gastenboek willen noteren.
Een leuk klein uurtje zoekgeraakt in het park. Vooral zijn "hersenspinsels" en gedichtjes bij de beelden zijn grappig. Daarna dhr. Porter nog even gesproken. Hij was bezig met een nieuwe sculptuur, een konijn van 30 feet hoog(= ong.10 meter). Maar dat deed ie rustig aan.

Dan gaan we het park weer verlaten, tussen, een kudde koeien door. Helaas weinig meer te doen onderweg. Eerst maar een lunchplek zoeken. Dat heeft tot 1 uur geduurd. Toen zijn we maar bij een Walgreens in Mitchell bij een, daar op de parkeerplaats aanwezige, picknicktafel gaan zitten. De broodjes met kip smaakte er in de zon niet minder om.
We zijn in Mitchell niet op zoek gegaan naar 's werelds grootste van maïs gemaakte paleis (!). Dat interesseerde ons namelijk niet echt.

Wel nog even de Walgreens ingegaan.Een paar goede oordopjes in de aanbieding getroffen. Bij het afrekenen werden we geholpen door een enthousiaste kassamevrouw. Ze informeerde namelijk waar we vandaan kwamen.Toen mijn antwoord Nederland was, begon ze helemaal te stralen! Want haar dochter had in Maastricht gestudeerd, en ze vond Nederland helemaal geweldig! Onze antwoord was uiteraard: Wij Ook!

Vervolgens gaan we de weg weer op, alvast naar Chamberlain, waar we vanavond overnachten. Het is een lange, rechte weg, tussen vrijwel lege landerijen door. Het enige wat je er ziet zijn grote reclame borden, en hier en daar wat koeien. Huizen zijn niet te ontdekken.

Voordat we naar het hotel doorrijden, gaan we nog even op visite bij Dignity. Een 10 meter hoog beeld van een Indiaanse vrouw. Er zit ook een kleine expositie bij van de pioniers Lewis en Clark. Alles even bekeken en rondgelopen. Toen naar het Bel Aire motel in Chamberlain. Heel "old skool" maar keurige schone kamers. Even opgefrist en weer de auto in richting het Golden Buffalo Casino. Voor een hapje eten en een spelletje.

Het casino lag veel verder weg dan de Nederlandse routeplanner tijdens het uitzetten van deze reis had berekend. (Vanaf adres motel naar adres casino.) De route was ook nog grotendeels door een, van God en iedereen, verlaten land. Als het casino vervolgens dan ook nog tegenvalt, voel je je toch wel teleurgesteld.

Het was meer een sfeerloos verenigingsgebouw waar toevallig wat speelapparaten stonden. Af en toe iets leuks of een bonus op de apparaten gebeurde ook niet. Terwijl we onderweg een advertentie-bord hadden gezien waarop het casino werd aangeprezen als een casino met "losse slots". Dat betekent dat er veel en makkelijk wordt uitbetaald. Blijkt maar weer, reclames moet je niet geloven!!

We besloten daarom het casino te verlaten, op een tijdstip dat het nog licht was. Want de weg terug is niet verlicht, en er staan ook geen huizen onderweg, dus waarschijnlijk aardedonker. Onderweg naar het motel is er vast wel een restaurant te vinden.
Net voor Chamberlain vinden we Al's Oase. Bleek achteraf niet onze oase, want ook daar viel alles een beetje tegen. We hebben gegeten, maar heel lekker was het niet. Gelukkig ook niet al te duur!

Morgen, via o.a. de Badlands, naar Rapid City. We gaan veel mooie natuur zien. Dus dat wordt gewoon weer genieten.

Geschreven door Lee-en-han-reizen