Om half 8 rise en shine! Vandaag willen we o.a. een poging wagen de Golden Gate Bridge in volle glorie, dus zonder mist te zien!
Maar eerst stoppen we bij het Russian Gulch State Park, om weer iets "duivels" te bekijken. De Devils Punch Bowl. Maar tot nu toe, als we iets duivels gingen bekijken, viel het tegen. Nu waarschijnlijk weer omdat, voor hetgeen er te zien is, hoogwater moet zijn voor het meest indrukwekkende plaatje.

Voor we de wandeling beginnen besluiten we eerst te ontbijten. We zitten net volledig geïnstalleerd als het redelijk hard begint te regenen. En het stopt ook niet😕.

Dus de broodjes worden verder afgesmeerd onder de achterklep van de auto. We kunnen eindelijk gebruik maken van de weggooi poncho's. Als we aan de wandeling beginnen zitten we in de poncho's verstopt. Maar al snel stopt het weer met regenen en kunnen ze weer uit.

De wandeling voert ons langs de kliffen en mooie rotspartijen in zee.
Uiteindelijk komen we bij de Devil's Punch Bowl, waar we enigszins de indruk krijgen hoe het eruit moet zien als het hoogwater is. Het is namelijk een diep gat, een eindje van zee, waar door een ondergrondse gang verbinding is met de zee. Dus het zeewater wordt met geweld de gang door geduwd het gat in. Het is alleen weer niet vast te leggen op de foto. Maar we hebben wel onze ochtendwandeling weer gehad.

Nu op route richting San Francisco, wat nog zo'n 3 uur rijden is. Ongetwijfeld maken we hier en daar wat stops. De weg voert ons weer door Redwood bos, afgewisseld door hellingen met wijnranken, inmiddels weer badend in de zon.

Daarna via de bergen overgestoken van weg nummer 128 naar nummer 1, langs de kust richting Point Arena. Bij de vuurtoren uitgestapt. In het water voor de kust liggen de zeehondjes op de rotsen uit te rusten en in het water te spartelen. Leuk gezicht!

Als we onze reis vervolgen over weg nummer 1 rijden we langs grote ranches met koeien, in het achterland aan de linkerkant. Aan de rechterkant hebben we doorkijkjes en vergezichten over de Pacific. In Gualala, een kneuterig kustdorpje, halen we onze lunch in de plaatselijke super, en eten deze vervolgens op in het gelijknamige State Park.

Daar staan ook een soort totempalen. Dit zijn echter geen producten van plaatselijke indianenstammen. Dit zijn "serghet" gemaakt door het Satka volk uit Siberië. Het zijn welkomspalen, gemaakt ter ere van de eerste Satka die naar Noord Amerika kwamen, om te werken bij Fort Ross.

En.... weer verder op de 1. Op deze route wordt overal aan de weg gewerkt. Dus van lekker doorrijden is geen sprake. Daarnaast leent de weg zelf zich ook niet om als racebaan te fungeren. Veel bergop en -af met flinke haakse bochten erin. Aangezien het nog ruim twee uur rijden is naar SF zullen we daar pas rond 5 uur aankomen.

Ondertussen wisselen we vanaf de kust naar het binnenland, met opnieuw grote boerderijen met heeeeel veeeeel koeien. Voor het laatste stuk naar Sausalito worden we weer de freeway 101 opgestuurd door de Tomtom. We zitten ook direct weer in de drukte. Onderweg was de zon af en toe ver te zoeken, maar gelukkig schijnt hij nu weer volop. Misschien zien we straks de Golden Gate in volle glorie!!

Helaas, helaas, het is ons , en vele met ons, weer niet gegund. Hoe dichter we de Golden Gate naderden, hoe dichter de mist werd. Toch maar bij Marin Head de auto geparkeerd bij Hawk Hill.
Met gevaar voor eigen leven uitgestapt!
Mijn deur vloog bijna uit mijn handen. De map met reisbescheiden begon spontaan te bladeren van de harde, ijzige wind. Mijn rug was gelijk flink vochtig van de vieze miezer.

Snel mijn vest van de achterbank geplukt, want met alleen een hemdje was ik aardig underdressed. De barre tocht naar boven begonnen. Langs de oude militaire gebouwen waar vandaan de Amerikanen o.a. de Japanners in de gaten hielden. In de hoop toch nog een glimp van de brug te zien. Dat is ook precies alles wat we gezien hebben, een glimp.

Onverrichterzake weer in de auto gestapt. Richting San Rafael voor onze overnachting. Na nog geen 2,5 km zaten we weer in de stralende de zon😠. San Rafael is een redelijk grote plaats, en ons motel Villa Inn, ligt in een rustige, groene buitenwijk. De spullen op de kamer gezet, en op advies van de manager naar Fourth Street om wat te eten.
Morgen misschien nog een poging?

Geschreven door Lee-en-han-reizen