Lekker geslapen in een prima Garden Inn motel. Na een ontbijtje, en een gesprek over Nederland en Europa, waar de manager ooit op bezoek was geweest, weer op route.
We rijden weer de toeristische route, dan zie je nog eens wat. De weg voert ons via de buitengebieden van Little Rock langzaam de heuvels en de bossen in.

We zijn onderweg naar Hot Springs National Park. Het enige National Park dat gewoon in een stad ligt. Gebouwd rond 8 badhuizen van rond 1880, gebouwd over en bij de minerale bronnen. Je loopt eerst langs de diverse badhuizen. En andere vergane glorie. En achter de badhuizen begint een park/bos.

Daar hebben we een worsteling,....eh wandeling naar het uitkijkpunt, steil omhoog, gelopen. Dat was weer een prima oefening voor de zweetproductie. We wilden met de lift naar boven op de uitkijktoren, en we kregen allebei ouwelullen - korting, omdat we allebei ouder zijn dan 55 jaar.

Naar beneden ging het iets sneller. Maar toen moesten we alleen weer uitkijken voor het losse gruis, dat we daar niet op uitgleden.
We zijn vanaf 10 uur tot 2 uur ( incl. lunch) in Hot Springs geweest.

Buiten Hot Springs ligt het Lake Catherine State Park. Daar zou een mooie waterval liggen, die terechtkomt in een mooie blauwe poel, aan een trail die begint bij de camping. Aangezien we nog niet voldoende gezweet hebben vandaag, gaan we die trail ook lopen. Eerst moeten we het begin van de trail zien te vinden.

In mijn beschrijving staat, dat als je de trail met de klok mee loopt, het ongeveer 1/4 mile is voor je bij de waterval bent.
Ik denk dat ze dat hemelsbreed bedoelde.😡 Wat een stievel was het. Bergop, bergaf, kruipdoor sluipdoor, over boomwortels en rotsblokken. Weer goed zweten dus.

We komen eindelijk op de plek waar de geweldig mooie waterval moet zijn.
Komt er een klein z..kstraaltje in een onbeduidend bruin plasje water terecht.
Hebben we daar nu al die moeite voor gedaan? Ja dus.

Beetje gedesillusioneerd de route weer teruggelopen. Bij de auto aangekomen is het half 4, en ik heb het wel een beetje gehad vandaag, en mijn knieën ook.
Het is nog ruim anderhalf uur over de snelweg, en een kleine drie uur via de toeristische route naar Texarkana, onze overnachtingsplaats. We besluiten deze keer de snelle route te pakken.

Rond een uurtje of 6 zijn we bij de Hamilton Inn in Texarkana. En, surprise, ze hebben wel een zwembad. Daar gaan we eerst eens even inhangen. Daarna doen we nog wel even wat boodschappen, voor een salade bij de boterham vanavond. Ook willen we nog een flesje wijn.

Om kwart over 7 naar de dichtstbijzijnde super. We laden de kar vol met spullen vanaf het lijstje. Maar we worden aangesproken omdat we drank in de kar hebben liggen. Op zondag mag er in Arkansas geen drank verkocht worden. Als we naar de ander kant van het stadje rijden mag het wel, want dat is Texas. Is apart, maar we hebben geen zin om weer de auto in te stappen naar de andere staat. Dus de drank gaat weer terug in het schap. Volgende keer beter. Morgen is het weer maandag. 😊

Geschreven door Lee-en-han-reizen