Vanochtend gaan wij wederom vroeg uit de veren. Om 9.00uur klokslag staat de tourbus gereed die ons naar Kyoto zal vervoeren. Het is maar ongeveer 1 uur rijden naar onze nieuwe bestemming. Hier ook geldt pas om 15 uur inchecken in het hotel, wij krijgen dus eerst een sightseeing door de stad. De eerste stop is bij “Kinkaku-Ji” de “gouden tempel”,
één van de meeste bezochte bezienswaardigheden in Tokyo. Onze reisleider waarschuwt ons voor de grote drukte, wij vinden het allemaal wel meevallen. Waarschijnlijk hebben veel toeristen hun bezoek uitgesteld totdat de regen opgehouden is, het is vandaag helaas nat en een stuk kouder dan gisteren. Onze attente chauffeur deelt bij het uitstappen paraplu’s uit. De tempel in een prachtige omgeving gelegen biedt een feeërieke aanblik, het totale beeld is onwerkelijk mooi, alsof je een schilderij binnenstapt, de amateur fotografen kunnen hier hun hart ophalen. Het vervolg van onze toer brengt ons bij “Ryoan-Ji” tempel, opgenomen op de UNESCO werelderfgoed lijst. Hier moeten wij de schoenen uittrekken en binnen is fotograferen niet overal toegestaan. De papieren schuifwanden en “tatami’s” op de grond geven het beeld weer van het Japanse interieur die wij kennen uit plaatjes of film. De Ryoan-Ji tuin, is een must voor iedere bezoeker in Kyoto. Het is één van de meeste beroemde van Kyoto, in feite staat de naam zelfs wereldwijd synoniem voor Japanse rotstuin. Kyoto kent meer dan duizend tempels, uiteraard met verschillende gradaties in afmeting, belangrijkheid en bekendheid. Velen zijn van oorsprong geen originele tempels maar villa’s van de Kyoto adel. Onze reisbegeleider legt uit dat men in het verleden geloofde dat wanneer je huis als tempel liet verklaren een stapje dichterbij de hemelpoort kwam en op die manier trachten edelen “hun zaligheid” in te kopen.
De lunch gebruiken wij op de universiteitscampus, de prijzen zijn hier aangepast aan studentenbeurzen, 6,60€ met z’n tweeën inclusief toetje. De jonge studenten kijken niet op van onze aanwezigheid, de “kantine dames” daarentegen hebben de grootste lol over die lompe blanke mensen die niet snappen hoe het systeem werkt. Bij binnenkomst zijn er drie rijen op de grond aangeduid, de eerste voor de noedelgerechten zoals “ramen en udon”, de tweede voor rijstgerechten en de derde weet ik niet meer. Super georganiseerd die Japanners.
Het is even wennen en schikken in onze nieuwe hotelkamer die nog kleiner blijkt te zijn dan in Osaka….maar ja het personeel is zoals overal super vriendelijk, voorkomend en behulpzaam, dat maakt veel goed.
Aan het eind van de middag worden wij door Marcel rondgeleid in het stationsgebouw van Kyoto die door dezelfde architect als de “Umeda tower” in Osaka is ontworpen. Wij kunnen duidelijk zijn signatuur in herkennen. Het is een onmetelijke futuristische bouwsel met een kriskras aan roltrappen, bruggen, straten. Het herbergt winkelcentra, hotel, talloze horecagelegenheden en noem maar op. Het is ook voorzien van een aantal technische snufjes voor de “fun”, denk aan een “starbridge” waar je als het ware ingezogen wordt door de duizenden draaiende, van kleur veranderende led-lampjes, of de gigantische trap waarvan de ingebouwde verlichting continue een andere voorstelling vertoont.
Het wordt voor ons vanavond een kleine maaltijd in de “food court”, Maureen vindt dit niet goed genoeg en gaat op zoek naar een andere gelegenheid, wij hebben daar geen zin meer in en haken af. Wij zien elkaar morgen weer.

Geschreven door JenS.onderweg