Net als gisteren parkeren wij de auto in de stad. Om Santa Monica te bereiken moeten wij overstappen van de rode "hop on hop off" lijn naar de gele. Het is een lange rit, de temperatuur stijgt naar 33 graden en onder deze wolkeloze hemel worden wij op de "upperdeck" als pinda's geroosterd. De pier van Santa Monica is eigenlijk een pretpark met grote rad, achtbaan, een antieke draaimolen daterend uit 1922, suikerspin en popcorn niets ontbreekt. De huidige pier bestaat uit twee samengevoegde pieren, die lange tijd toebehoorden aan verschillende eigenaren. De oudste daarvan is de lange en smalle "Municipal Pier", die werd geopend op 9 september 1909 en werd aangelegd ten behoeve van de afvoer van rioolbuizen. De andere pier is de korte en brede "Pleasure Pier" deze werd in 1916 aangelegd om een attractiepark op te bouwen. In opdracht van de stad werden in 1938 beide pieren met elkaar verbonden door een brug en werd een toegangspoort geplaatst. Ik ben niet zo een kermisklant maar ik geeft toe het is er gezellig en er heerst een opgetogen sfeer. De kilometerslange zeer brede zandstranden met turquoise wateren en krachtige branding, tot groot genoegen van de surfers, zijn "magnifique". Wij vervolgen onze route nu met de groene "Hop on/off" lijn om te eindigen bij "Venice Beach" de populairste strand van Californië. De naam van de wijk Venice is afkomstig uit het Italiaanse Venetië. Een Italiaanse immigrant uit die stad die een fortuin had opgebouwd in de VS heeft hier kanalen laten graven, met de bedoeling om een replica van zijn geboorte stad te creëren, het is echter geen succes geworden en de meeste grachten zijn vandaag de dag gedempt. Venice Beach wordt ook wel "Muscles Beach" genoemd, als je de film en televisieseries moet geloven (Bay watch) is het de "place to be" om mooie jonge mensen met atletische figuren te spotten. Nou... Op een zeer klein aantal goed uitziende, strak in het vel jongens en meisjes na, is het gros meer van het standaard werk, aangevuld met "Jerommeke" types opgepompt door de anabole steroïden. In Venice moet je de "border walk" afwandelen, het is hier een festijn van kleur en geur, een spektakel op zich, de ene tattoo shop naar de andere afgewisseld met kledingzaken (surfer stijl), souvenirshops, de walmen van hasj brengen je terug naar Amsterdam. De huizen zijn uitbundig gedecoreerd met kleurrijke muurschilderingen. Het is een trip back to the sixties, de goede oude "Hippies" tijd. Overal vertonen straatartiesten hun kunstjes en bij de ingang van de "Freakshow" theater zit een corpulente dame met baard glimlachend te poseren voor de vele fotografen met de bedoeling klanten naar binnen te lokken, en nee het was niet Conchita Wurst. De "border walk" is een circus met een ongedwongen en "easy going" ambiance. Wij lopen helemaal terug naar Santa Monica en hoe dichterbij wij daar komen hoe netter het straatbeeld wordt. Wij doen er 4 uur over om bij onze Airbnb terug te komen, het schiet niet op met die bus, wij zijn helemaal gaar en zat, maar goed ook dat wij morgen verder trekken naar rustige oorden.

Geschreven door JenS.onderweg