Vandaag staat de vulkanenroute op ons programma. Wij starten langs de kust in noordwestelijk richting. Weer kiezen wij om de hoofdweg te mijden. Het eiland is niet groot maar wemelt van kleine wegen en onverharde paden. Wij krijgen het voor elkaar om een paar keer verkeerd te rijden, het voordeel van een eiland is dat, je hoe je het wendt of keert, toch altijd bij de kust terugkomt. Wij genieten onderweg van het spectaculaire landschap, de rode pluizige bloemen van de Pohutukawa boom (uit New Zeeland afkomstig), steken af tegen de zwarte rotsen. We zijn onder de indruk van de Morro de Varadouro, een enorme rots die, met zijn steile kliffen, als een soort "puist" aan het eiland hangt. Hier nestelen tientallen zeevogels. Wij vervolgen onze route naar de Capelinhos vulkaan, de belangrijkste bezienswaardigheid. De laatste eruptie van deze vulkaan was in 1957, een heel vissersdorp, inclusief de haven is door de eruptie verwoest. Van het dorp is helemaal niets meer terug te vinden, alleen een grote oppervlakte lavaszand en stenen, het enige wat de verwoesting heeft doorstaan is de vuurtoren. Veel bewoners van het eiland zijn naar deze laatste uitbarsting naar Amerika vertrokken omdat, als humane geste, dit land haar deur voor hen opende zonder al te veel bureaucratische rompslomp. Zoals onze Johan zou zeggen "elke nadeel heeft zijn voordeel", het voordeel hier is dat na dit vulkanisch geweld het eiland vergroot is met 2,4 km2. Bij het bezoekerscentrum kopen wij 2 kaartjes voor een filmpje, in de veronderstelling dat het filmpje zou gaan over deze laatste eruptie, niets daarvan. Het filmpje gaat over het ontstaan van planeten. Jammer maar gelukkig duurt het maar 12 minuten. De walvisvangst was op Faial in de oude tijden een belangrijke bron van inkomsten. Gelukkig heeft vandaag de dag de jacht plaats gemaakt voor het "spotten". Wij gaan dit niet doen om de simpele reden dat wij afgelopen jaar in Canada al walvissen zijn gaan spotten (bultrug) en in april dit jaar ook in Zuid-Spanje (o.a. potvis van 16m). Ik realiseer me dat ik nog helemaal niets verteld heb over onderwerp nummer één in Nederland...het weer. De Azoren zijn bekend om het snel veranderende weer, 4 seizoenen in één dag. Wij boffen, wij hebben prima weer, veel wolken dat wel, maar de zon laat zich regelmatig zien en de temperatuur is van zeer aangenaam tot warm. Helemaal niets te klagen dus. Na een voortreffelijk buffet in ons hotel, zitten wij op ons balkon te genieten van het uitzicht en van een drankje. Morgen trekken wij weer verder.

Geschreven door JenS.onderweg