Na een simpel ontbijt genuttigd te hebben gaan wij op zoek naar een winkelcentrum waar wij voor 5 dollar een piepschuim koelbox kopen, die we achter in de auto plaatsen voor het meenemen van water en proviand. De bodem wordt voorzien van een, met ijsklonten gevulde plastic tasje die je overal kunt kopen, ijs is ook gratis te krijgen in alle hotels en motels. De grote kofferbak van de auto komt goed van pas, wij hebben geen spijt van onze keuze voor een grotere auto. Het koele weer van San Francisco hebben wij ingeruild voor de "Californian summer", de zon schijnt volop, geen wolkje aan de lucht te zien en de temperatuur is zeer aangenaam. Wij zetten ons reis voort langs de highway 1, ook "Pacific highway" genoemd, vandaag ongeveer 260 km. Wat een prachtige dag, wij maken onderweg veel stops om deze schilderachtige landschap vast te leggen. Wij genieten van de overweldigende natuur, de flora maar ook zeer zeker de aanwezige fauna. Wij zien zeeotters die tussen de algen dobberen, robben die in formatie langs de waterkant paraderen, een stuk of vijf walvissen die een spuitshow uitvoeren en die zo dichtbij de kust zwemmen dat wij hun roepkreet kunnen horen, een strand vol zeeolifanten die naast stank het geluid produceren van een snurkende dronken man. De luchtbrigade is ook sterk vertegenwoordigd, pelikanen, Arenden, aalscholvers en uiteraard de huis tuin en keuken meeuwen. Wij lunchen in de bloementuin van een klein restaurant langs de weg nauwlettend door een blauwe specht in de gaten gehouden, die als de raven erbij is als een frietje op de grond valt, wij dopen hem "Woody Woodpecker". Aan het eind van de middag staat "Hearst Castle" op het programma, het excentrieke over de top luxueuze verblijf van William Randolf Hearst, een krantenmagnaat die zo rijk was dat hij niet meer wist wat hij met zijn geld moest doen. Jammer genoeg is de laatste tour al weg, wij kunnen boeken voor morgenochtend. Dat zijn wij niet van plan, wij moeten namelijk nog 100 km naar het zuiden afzakken en om 100 km morgen terugrijden nou nee, wij hebben geen zin in yoyo rijden. Wij checken in bij hotel Aloha inn te Arroyo Grande, de kamer is aanzienlijk kleiner dan gisteren maar ook goed geëquipeerd en schoon, wij hebben niets te klagen. Een domper op deze prachtige dag is de zo juiste uitgegeven tsunami waarschuwing n.a.v. een hevige aardbeving in Chili. Deze waarschuwing geldt voor het gedeelte van de kust waar wij ons precies bevinden, gelukkig ligt ons hotel niet pal aan zee maar echt gerust zijn wij niet, het duurt namelijk enkele uren voordat de eerste golf de kust bereikt maar vooralsnog is er geen sprake van evacuatie zoals het al in Chili gebeurt. Daarbij komt nog het nieuws dat in het zuiden van Utah 18 mensen zijn omgekomen ter gevolgen van noodweer, dit gebied is in onze reisplan ook al opgenomen, afwachten maar, het nieuws volgen en zo nodig onze reisschema aanpassen. Morgen reizen wij verder en gaan een nieuwe airbnb ervaring tegemoet.

Geschreven door JenS.onderweg