Zaterdagochtend, wij hebben lekker geslapen en hebben zin in deze nieuwe dag. Net als gisteren de zon schijnt, het is in de ochtenduren nog fris maar gaande de dag loopt de temperatuur op tot 19 a 20 graden, een uitstekende temperatuur voor een stadsbezoek. Wij rijden met de metro tot aan de Brooklyn Bridge aan de Brooklyn kant, eer wij aan de oversteek naar Manhattan beginnen (als toerist MOET je de brug over) wandelen wij eerst langs de oever van de "East River" het water die Brooklyn van Manhattan scheidt. Er is een mooie groene park aangelegd met zitjes en tafeltjes en vandaar wordt je op een geweldig uitzicht op de skyline van Manhattan en de Brooklyn Bridge getrakteerd. Wij genieten van het panorama en tevens van het observeren van alle die mensen, New Yorkers en toeristen gebroederlijk naast elkaar van deze zonovergoten zaterdagochtend profiterend. Die speelt met z'n hond de ander met zijn kind, die leest zijn krant de ander luistert naar muziek met op zijn hoofd een koptelefoon bijna net zo groot als de brug zelf, die nipt aan zijn koffie in een kartonnen beker de ander rookt een joint, die loopt zich in de zweet op zijn dure Nike schoenen de ander ligt onderuit op een bankje. Snel komen wij erachter dat samen met ons honderden andere toeristen dezelfde idee hebben gehad, de brug is vol. Dappere fietsers, bellend en soms schreeuwend proberen zich een weg te banen door de lint van wandelaars, voeg er nog aan toe een loop voor een goede doel met lopers rijkelijk uitgedost met roze accessoires tot aan tutu toe en jij hebt het beeld redelijk compleet. Het is een geweldige maar ook een vermoeiende ervaring om hier tussen te zitten, niet zozeer de fysieke inspanning maar het feit dat je zintuigen dermate worden geprikkeld dat je hersens er bijna van gaan koken. Er gebeurt continu van alles om je heen, je wilt alles zien, alles waarnemen, alles onthouden en niet te vergeten het geluid van de racende auto's onder je voeten. New York bezoek je niet, New York beleef je.
Refererend aan de "goede doel lopers" zie ik overeenkomsten tussen de New Yorkers en de Hollanders, wij doen graag en veel aan goede doelen en zijn in staat om een hele volk zich op te tooien met de vreemdste oranje attributen. Misschien niet zo vreemd deze gelijkenis, New York is in 1624 door de VOC als Hollandse kolonie opgericht onder de naam Nieuw Amsterdam totdat in 1664 afgestaan is aan de Engelsen maar dat is natuurlijk wel heel lang geleden, hoewel Hollandse invloeden nog onlosmakelijk met de stad verbonden zijn, denk aan de naam Brooklyn, een verbastering van Breukelen of Harlem die spreekt voor zich. Stel je voor dat Nieuw Amsterdam was gebleven? zou de voertaal dan Nederlands zijn? en zouden de oevers van de Hudson rivier vol gebouwd zijn met groene Zaanse huisjes?
Vandaag is "open house" dag bij de City Hall, een unieke gelegenheid, echter de wachtrij is zo lang en bezoekers worden maar mondjesmaat naar binnen gelaten dat we besluiten om niet aan te sluiten. Wij vervolgen onze route en komen bij "St Paul chapel" uit 1766 de oudste kerk van Manhattan, verrassend omringd door een kerkhof met oude grafstenen. De nieuwe "World Trade Center" ontworpen door de Spaanse architect Calatrava (ja die van de bruggen in Hoofddorp) is de nieuwste trekpleister van "Lower Manhattan", een majestueuze futuristisch constructie, de "Wooow factor" is zowel voor het exterieur als voor het interieur zeker van toepassing. Vlakbij bevindt zich de 9/11memorial, een monument ter herdenking van de slachtoffers van de terroristisch aanslag van 11 september 2001. Ik denk dat iedereen zich precies kan herinneren wat hij of zij was of deed op die dag. De dag die de wereld voorgoed heeft veranderd. Het monument bestaat uit twee enorme verzonken bassin, volgens mij de grootte van de oorspronkelijke grondoppervlakken van de "Twin Towers", op het bodem een grote vierkante gat waar het water die langs de wanden glijdt in verdwijnt. Op de randen staan de namen van alle slachtoffers gegraveerd, borden moedigen de bezoekers aan om de namen aan te raken. De soberheid van het ontwerp en alle symboliek die er aan verbonden is roept naast verdriet, respect en ingetogenheid op. Wij vonden het indrukwekkend.
Vanavond gaan wij niet meer de deur uit, wij zijn moe van alle die indrukken en van de vele kilometers die we wederom gelopen hebben.

Geschreven door JenS.onderweg