M en P stellen voor om wat gisteren gepland stond vandaag te ondernemen, vanzelfsprekend doen wij graag mee. Na een goede nachtrust ben ik gelukkig weer redelijk in staat om te bewegen, lopen gaat goed, alleen trappen en stoepen moet ik nog met enige voorzichtigheid benaderen. Met de metro reizen wij af naar “Asakusa”, een wijk die de sfeer van de oude Tokio ademt, zeer populair bij toeristen. Hier vindt men de oudste en populairste tempel van Tokyo, de “Senso-Ji” vergezeld door een fraaie vijf daken pagode. De weg ernaar toe is bezaaid met souveniertjes en “streetfood” kraampjes. Het lijkt erop dat het aanwezige publiek meer interesse heeft in de kraampjes dan in de tempel. Ondanks de drukte is de sfeer heel gemoedelijk, de zon en de aangename temperatuur leveren er hun bijdrage aan. Vervolgens kopen wij kaartjes voor de “water bus” die ons naar een andere gedeelte van de stad zal vervoeren. De kinderen op schoolreis die meevaren vinden die rare westerlingen wel spannend. Wanneer ik één van hen naar zijn naam vraag in het Japans is de verbazing van zijn gezicht af te lezen, “hoe kan zo’n een rare snuiter mijn taal spreken?”. De leraar wordt respectueus met “Sensei” aangesproken (meester) en niet met Piet of Kees. Na ongeveer 40 minuten zetten wij voet aan wal bij de “Hamarikyu Gardens” uiteraard uitbundig uitgezwaaid door de kids gepaard gaande met luidruchtige “bye bye”. “Hamarikyu Gardens”, een park aan de rand van de baai van Tokyo, oorspronkelijk een deel van de tuinen van de Shogun, is een oase van groen en rust in de bezige stad. Wij lopen verder naar de oude vismarkt, de nieuwe waar de veiling plaatsvindt is naar elders verhuisd. Opnieuw worden wij ondergedompeld in de geroezemoes van de stad, vis wordt hier nog steeds verkocht maar niet meer verhandeld, talloze restaurantjes bieden hun waren aan. Bij een sushi bar met draaiende band gebruiken wij de lunch, jij moet het een keer meemaken, verschillende schoteltjes komen langs, je pakt wat je lekker vindt, als je klaar bent wordt de rekening opgemaakt aan de hand van het aantal schotels voor je neus, discrete controle vindt regelmatig plaats om gesjoemel te voorkomen. Bij een keukengerei winkeltje kopen wij sierlijke gedecoreerde eetstokjes, de oude winkeleigenaar vouwt voor ons origami kraanvogels, symbool voor geluk, en geeft het ons cadeau, wat een lief gebaar.
De volgende attractie is van totaal andere orde, De “Sky tree tower”, met 634 m het hoogste punt van de stad eveneens de hoogste toren van de wereld en op de derde plaats als hoogste bouwsel ter wereld. Met onze gekochte kaartjes stijgen wij met 600 m per minuut naar 450m, het hoogste toegankelijk punt voor het publiek, eenmaal boven genieten wij van de 360 graden uitzicht over deze uitgestrekte stad. In de verte is vaag “mount Fuji” te zien. Wij hebben vandaag een mooie en gezellige dag beleefd met z’n vieren.

Geschreven door JenS.onderweg