Na een rustige overtocht en een voedzaam ontbijt meren wij om 9.15 uur lokale tijd (10.15 in NL) aan in de haven van Newcastle. De onuitputtelijke regen van gisteren heeft eindelijk plaats gemaakt voor een aangenaam zonnetje. Als één van de eersten zetten wij weer voet aan wal, binnen enkele minuten worden wij doorgelaten door zowel de immigratie- als de douane beambte en zitten wij pontificaal op de eerste rij upperdeck van de dubbeldekker die ons naar het treinstation van Newcastle vervoert. Wij beschikken over voldoende tijd om eer wij op de trein stappen richting Edinburgh een wandeling te maken in de omgeving van het station om een kleine indruk te krijgen van de stad, het ziet er schoon en verzorgd uit. Met een vertraging van ruim twintig minuten beginnen wij aan onze eerste treinreis door het verenigde koninkrijk van Newcastle naar de hoofdstad van Schotland. Het landschap onderweg is liefelijk, heel groen en heuvelachtig, kudden schapen met zwarte koppen in het weiland wisselen af met gitzwarte koeien. De charmante dorpjes langs de Noordzeekust herinneren mij aan de Bretonse dorpen. Helaas regent het weer wanneer wij in Edinburgh aankomen en de thermometer is bij 10 graden blijven steken i.p.v. van de voorspelde 18. In de stationshal, versierd met een schitterende blauwe koepel, laten wij onze "Scotrail pass" valideren en reserveren alvast de plaatsen voor de reis van aanstaande zaterdag. Ons hotel bevindt zich op "Grassmarket" in het oude centrum van de stad op 800m van het station wat aan zich erg goed te doen is te voet ware het niet dat de gehele route heuvel op is met hoge trappen en bagage, ik merk snel dat mijn conditie niet opperbest is. Onze trendy kamer met striptekeningen, stadsplattegrond en sudoku puzzel op de wanden is ruim en licht. Aan het eind van de middag gaan wij de directe omgeving van ons verblijf verkennen. De hoge grijze streng ogende panden worden een beetje opgevrolijkt door de kleurrijke talloze pubs. Aan het eind van de dag is onze enthousiasme ver gezakt, wij zijn allebei moe en hebben het gevoel dat wij al een hele reis achter de rug hebben terwijl dit pas het begin is, wij worden moedeloos bij de gedachte aan het verder rondtrekken, wij twijfelen zelfs of dit echt een reis voor ons is. Liefst zouden wij nu onze tassen pakken en rechts omkeren naar huis, Jan is zelf al de vluchtmogelijkheden aan het googelen, ik herken dit helemaal niet van ons. Wij beslissen om geen overhaast besluit te nemen, wij gaan er een nachtje over slapen en zien hoe wij ons morgen voelen.

Geschreven door JenS.onderweg