Het is alweer een tijd geleden dat ik de pen ter hand heb genomen om een reis te verslaan. Het had een jaar geleden een verslag kunnen zijn van een reis door Japan, helaas heeft Corona of COVID 19 hoe je het noemen wilt, flink wat roet in het eten gegooid. Het wijzigen van je reisplannen is niet leuk maar peulenschil in vergelijking met de ellende, de pijn en het verdriet dat die virus met zijn pandemische expansie bij velen heeft veroorzaakt. Qua gezondheid zijn wij allebei God zij dank tot nu toe er ongeschonden doorheen gekomen en inmiddels beiden volledig ingeënt. Helemaal zonder verdriet is het helaas niet gegaan, mijn oudste broer, met wie ik een hechte band had is in april 2020 overleden aan de gevolgen van een hersentumor. Door de situatie was het ons onmogelijk om naar Frankrijk te reizen om afscheid te nemen en zelf voor zijn crematie bleven voor ons de grenzen gesloten. Hij is helemaal alleen gestorven in zijn ziekenhuisbed want zelf zijn vrouw mocht niet bij hem zijn. Het heeft mij veel verdriet gedaan, het raakt mij nog diep als ik eraan denk of erover praat. Twee weken later kregen wij bericht dat een goede vriend in Spanje ook deze wereld had verlaten, door de toen geldende beperkingen konden zijn vrouw en zoon niet aanwezig zijn bij zijn crematie. Die verdomde virus heeft naast de enorme gezondheidsschade ook veel emotionele schade toegebracht.
Maar nu genoeg over die ellende. Om de sleur van maanden zelf isolatie te doorbreken hebben wij een jaar geleden een bungalow gehuurd in Zuidlaren (Drenthe) waar wij één week vertoefden. Het is ons zo goed bevallen dat wij deze zomer terugkeren voor een verblijf van twee weken. Door de intensieve verkeersdrukte duurt het langer dan normaal om hier te geraken, zoals onze zuidelijke buren zouden zeggen. Vrijdag is de drukste dag om te reizen en bovendien uitgerekend vandaag begint de vakantie in regio Noord. Wij hadden het kunnen weten. De Warme ontvangst van onze gastvrouw en -heer doet ons goed, zij hebben zelf als welkom een flesje wijn klaar gelegd. Het heeft niet veel gescheeld of ik een grote rijbewijs nodig had om de bomvolle geladen auto, inclusief fietsendrager met twee e-bikes te mogen besturen. Je hebt heel wat nodig nietwaar als je voor twee weken naar Drenthe verhuist. Ik heb altijd zo’n fietsenrek achter op de auto een beetje “truttig” gevonden, echt iets voor bejaarden…. Tja…. En nu dat ik pensionado en een beetje op leeftijd ben, sleur ik zelf zo’n ding achterop mijn auto. Twee uur na aankomst zijn wij eindelijk uitgepakt en geïnstalleerd in onze comfortabele bungalow. Voordat de winkels sluiten spoeden wij ons nog naar het dorp om allebei een jas te kopen, wij hebben aan alles gedacht behalve dus aan een jas die echt broodnodig is bij een vakantie in eigen land. Het is gezellig druk in het dorp, de terrassen zitten “pre-Corona” vol. Het is inmiddels behoorlijk laat geworden en zin in koken hebben wij niet, het wordt dus een “take away” pizza want een plek op een terrasje zonder reservering kun jij ook in Zuidlaren vergeten, blijkbaar beleeft de horeca weer gouden tijden... Het is ze gegund.

Geschreven door JenS.onderweg