Wij hebben vannacht, in onze comfortabel bed, redelijk goed geslapen hoewel we beiden midden in de "lokale" nacht wakker werden. Het prachtige zonnige weer waar wij gisteren bij aankomst op werden getrakteerd is omgeslagen naar een grijze dag. Als wij uit onze "garage" komen worden wij verrast door de dikke mist die het zicht over de stad volledig ontneemt, het waait ook behoorlijk waardoor de temperatuur flink is gedaald. Wij maken rechtsomkeer om een trui aan te trekken. Wij hebben een driedaagse toeristenkaartje voor het openbaar vervoer gekocht wat ons meer bewegingsvrijheid biedt. De route die wij op weg naar onze eerste bestemming volgen leidt ons in eerste instantie door nette straten geflankeerd door goed verzorgde houten "Victoriaanse" huizen. Wanneer wij bij de punt aankomen waar wij moeten overstappen is het straatbeeld van heel andere orde. Wij zijn in een deel van de latino's wijk Mission beland, waar het heel druk is, mannen met krakende microfonen die in het Spaans luidruchtig het evangelie verkondigen en proberen zielen te winnen, tandeloze oude vrouwen die Jezus prenten in je handen duwen, met afval bevuilde straten en vieze stoepvlekken waarvan ik de herkomst niet hoef te weten. De mensen zijn hier kleurloos en onverzorgd, de armoede en de ellende schreeuwen je tegemoet, hier leeft men niet, hier probeert men te overleven. Wat een trieste en vreselijke aanblik, niet iets wat je verwacht in het land met de machtigste economie, blijkbaar liggen de prioriteit niet in het welzijn van zijn burgers. "The american dream" lijkt hier meer op "The american nightmare". Al met al is ons eerste impressie van de stad niet echt positief. Als wij dichterbij het centrum komen verbetert het straatbeeld, maar wat wij net gezien hebben kunnen wij niet zo gauw los laten.
Fishermans wharf, één van de top attracties van San Francisco is veel groter dan wij dachten, een kilometerslange promenade lang de zee met uitzicht op Alcatraz. Bij de pieren meren vroeg in de ochtend de vissersboten aan om hun vangst te lozen, gedurende de dag is het het domaine van de vele toeristen. Pier 39, overgenomen door talloze zeeleeuwen die luieren op de drijvende pontons, is het drukst bezocht, de sfeer is kermisachtig maar gezellig met tientalen horeca's gelegenheden. En wat doe je als je bij Fishermans wharf bent tegen lunchtijd.... Juist jij eet vis, o.a. een verrukkelijke krab cake. Wij begeven ons na de lunch na de volgende grote attractie van SF, de beroemde "cable car". In 1873 wordt de eerste "cable car" geïntroduceerd, het wordt snel een succes, mede door zijn komst kan er hoger in de heuvels (SF telt er 43) worden gebouwd. In zijn glorietijd bestaan 21 lijnen waarvan de meeste verwoest worden door een aardbeving in 1906, nu zijn er nog drie routes in bedrijf. Aan het eind van de rit wordt de wagen nog steeds handmatig gedraaid. De wachtrij is lang maar het is een absolute "to do" in SF, de zeer steile beklimmingen en afdalingen zijn spectaculair en de besturing van deze vehikel vraagt behoorlijk veel mankracht en behendigheid.
"Union square" wordt beschouwd als het hart van de stad, met brede boulevards, luxe hotels en warenhuizen waaronder de alom bekende Macy's die aan de overkant van zijn standaard winkel nog een zes verdiepingen tellende warenhuis beheert helemaal gericht op mannenmode. Ik heb hier mijn slag geslagen met de "one day sales", onderbroeken van Tommy Hilfigger voor de prijs van Zeeman ondergoed en natuurlijk een echte Levis spijkerbroek. Vanavond eten wij een kant en klare maaltijd van de supermarkt en vroeg naar bed.

Geschreven door JenS.onderweg