Het heeft de hele nacht gespookt, veel regen en stormachtige windflarden, wanneer wij vaker worden regent het nog steeds. Na een voortreffelijk ontbijt lijkt het iets op te klaren, wij beslissen een poging te wagen om naar de "Isle of Mull" af te varen, om de gehele dag in het hotel te blijven hangen voelen wij niets voor, gewapend met paraplu's en regencapes stappen wij op de ferry van 11.10 naar Graignure. De tocht van 50 minuten brengt ons langs verschillende kleine eilanden verscholen in een mantel van dikke mist wat een dramatisch en mysterieus effect weergeeft. De eilanden behoren tot de Hebriden. De Hebriden vormen een uitgestrekte groep eilanden voor de westkust van Schotland met een totale oppervlakte van 7285 km². De groep bestaat uit circa 500 eilanden waarvan 100 bewoond worden. Tot 1266 maakte de eilandengroep deel uit van het Noorse koninkrijk, maar na afloop van Schots-Noorse Oorlog, bij het Verdrag van Perth, werden ze aan Schotland overgedragen. De Hebriden vormen het centrum van het Schots-Gaelische taalgebied. Zij worden onderverdeeld in "Binnen-Hebriden" en "Buiten-Hebriden". Een anekdote.... Toen ik 15 jaar oud was kreeg ik mijn eerste pick-up, de allereerste LP die ik kocht met mijn zakcentjes was "ouverture des Hebrides" van Felix Mendelssohn, niet echt een voor de hand liggende keuze voor een jochie van 15, mijn behoefte om mij van de rest te differentiëren en te distantiëren was toen sterk aanwezig. Zonder enig idee te hebben gehad van de geografische situatie van de Hebriden sprak het getormenteerde, het dramatische en de onrust van die muziek mij aan, waarschijnlijk een reflectie van de puberziel die nog op zoek naar zichzelf is. Nu dat ik die eilanden met eigen ogen zie begrijp ik de inspiratie van Mendelssohn. De overtocht verloopt rustig, de zon maakt zelfs een poging om door te komen en trakteert ons op een schitterende regenboog. Aangekomen in Graignure nemen wij de bus naar Tobermory met zijn 2667 inwoners de hoofdstad van het eiland die de grootte van Zeeuws-Vlaanderen evenaart. Het ruige doch schitterend landschap langs de route naar Tobermory maakt de overtocht al meer dan waard. Het kleurrijke dorp aan een mooie baai gelegen is zeer fotogeniek. Ik vergeet bijna te melden dat wij al verschillende keren mannen in kilts hebben gespot, blijft een vreemd gezicht zo'n man in een plissérokje. Wij moeten gedurende de dag een aantal fikse buien trotseren maar de zon laat zich ook regelmatig zien. Omdat het weer toch blijft dreigen varen wij op tijd terug naar het vaste land. Wij willen nog graag de "whisky distillery" bezoeken maar helaas alle "guided tours" zijn volgeboekt, pech. Wij mogen wel een kijkje nemen in de informatie hal en als troost kopen wij een kleine fles echte Oban whisky als souvenirtje. Wij hebben net twee stappen binnen het hotel gezet of de hel breekt los, de wind neemt fors toe, het komt met bakken naar beneden en de zee wordt zeer onstuimig. Wij zijn binnen, warm en droog en wij hebben een hele leuk dag gehad. Morgen zetten wij onze reis voort richting Fort William.

Geschreven door JenS.onderweg