Na alle lieve reacties op de blog van gisteren wil ik in eerste instantie melden dat wij nog steeds in Schotland zijn en dat wij besloten hebben om voorlopig onze reis voort te zetten, ik ben ervan overtuigd dat het mooiste nog moet komen. Wij hebben allebei goed geslapen daardoor is onze gemoedstoestand wat gekalmeerd. Het ontbijt wordt genuttigd in de onvervalste Britse pub behorend bij het hotel, wij laten de vette "full Scottish breakfast" aan ons voorbij gaan (wij zullen het ongetwijfeld later weer tegenkomen) en kiezen voor de lichtere "Continental breakfast". Vandaag gaan wij de stad verkennen zoveel mogelijk trappen en steile straten vermijdend (het is mij gisteren flink tegengevallen) wat niet vanzelfsprekend is in een stad die op heuvels gebouwd is en vele hoogteverschillen kent. De lucht is bezwangerd met donkere wolken maar de regen blijft ons gelukkig bespaart. Onze "eigen" straat, die midden in de oude stad ligt, getuigt van een rijke geschiedenis van gezellige levendige markt tot plaats van executie. Aan het eind daarvan worden wij beloond met een mooi uitzicht op het imponerende kasteel. Afgezien van "Victoria street" waar de vele winkeltjes, café- en theehuizen in felle kleuren zijn geschilderd, zijn de meeste straten geflankeerd door hoge panden uit grijze stenen opgetrokken afgedekt met grijze leiendaken tegen een grijze hemel, het geheel maakt op mij een strenge en deprimerende indruk. Het is zeker geen lelijke stad maar Ik heb er duidelijk geen klik mee, deze stad stemt mij somber, vele zullen ongetwijfeld mee oneens zijn maar het blijft iets persoonlijks en een gevoel is niet altijd verklaarbaar. Desalniettemin gaan wij door met de toeristische tour, de "Royal Mile" en zijn hofjes, de "St Gilles Cathedral" enz. Een bezoek aan het kasteel slaan wij over vanwege de drukte. Wat de meeste indruk op mij maakt is gek genoeg de "Greyfriars cemetery" een eeuwen oude begraafplaats waar veel prominenten uit het verleden te ruste liggen. De graftombes worden door onkruid overwoekerd, de stenen zijn zwart geblakerd en gebroken, de beelden door erosie aangetast en hier en daar ligt zelfs afval. Ik begrijp niet dat men zo met zijn culturele erfgoed omgaat. Is dit gebrek aan geld of gebrek aan respect? Een bijzonder verhaal is aan dit kerkhof onlosmakelijk verbonden, het verhaal van Bobby een skyeterriër uit de 19e eeuw die volgens de overlevering veertien jaar lang het graf van zijn baas op de begraafplaats "Greyfriars" bleef bewaken. Bobby stierf zelf op 14 januari 1872. Een duidelijk bewijs dat dieren onvoorwaardelijk liefde geven en loyaal zijn. Morgen vertrekken wij naar Oban aan de westkust.

Geschreven door JenS.onderweg