Sao Miguel is het grootste eiland van het archipel, en met circa 140.000 inwoners het dichtst bevolkt en het meest toeristisch. Dit is duidelijk te merken, het is er drukker op de weg en de souvenirstalletjes staan opgesteld bij elke bezienswaardigheid. Drukte is natuurlijk relatief, als je net aankomt uit Nederland vind je het hier ongetwijfeld heel rustig. Het meest afgebeelde panorama van dit eiland, is het blauwe en het groene meer bij Sete Cidades. Een rit daar naartoe is een absolute "must". Beide meren liggen in elkaars verlengde en zijn omringd door een uitbundige vegetatie, adembenemend mooi. Naast de overvloed aan bloeiende hortensia's (hier zelfs in roze) groeien hier, net als op de andere eilanden, een enorme variatie aan bloemen en planten waar ik van de meeste de naam niet zou weten, een kleurrijk bloemenfestijn. Het voordeel van het toeristisch aspect van het eiland is dat je makkelijker een restaurantje kan vinden. Wij gebruiken onze lunch in een lokaal restaurantje, zo eentje waar de kerstguirlandes eeuwig hangen en waar het televisietoestel altijd aan staat, jij kent ze wel. Onderweg naar de hoofdstad, Ponta Delgada passeren wij verschillende dorpjes die ons veel doen denken aan de dorpjes van het Portugese vasteland, achterstallig onderhoud, melancholisch, trieste sfeer. Dit is "ons" gevoel, waarom kunnen wij niet uitleggen. Ponta Delgada, hoofdstad van de hele archipel is een aangename stad, waar veel invloed van de Portugese architectuur terug te vinden is. Wij bezoeken o.a. De Sao Pedro kerk en de kathedraal waarvan de laatste heel sober en somber overkomt voor een katholieke kerk. Ondanks de kleinschaligheid proef je er een stadse sfeer. Morgen gaan wij een ander stuk van Sao Miguel verkennen.

Geschreven door JenS.onderweg