"There is a time to come and a time to go", om 11uur moeten wij het veld ruimen, ons comfortabel appartement zal een paar uur later toegewezen worden aan nieuwe gasten. Wij besluiten om gelijk naar de luchthaven te gaan, nog één uur rond te banjeren door de stad en continu op je horloge koekeloeren heeft weinig zin. Het aangeboden alternatief van KLM is een Air France vlucht naar Parijs met een vertrektijd 50 minuten later dan de oorspronkelijke en daarna wederom met Air France naar Amsterdam. Wij zijn dus langer onderweg. De rechtstreekse vlucht Amsterdam-Lyon gaf eigenlijk de doorslag voor deze trip en nu moeten wij alsnog via Parijs... Tja er zijn ergere dingen op de wereld om je druk over te maken. Jij zult net zien dat je vertraging krijgt wanneer je een krap overstaptijd van 45 minuten hebt..... En ja hoor wij landen in Parijs op de vertrektijd van onze vlucht naar Amsterdam maar geen getreurd de vlucht is door Air France vertraagd om de bijna gestrande passagiers alsnog naar hun eindbestemming te brengen. Na een stevige sprint door de terminal F vergezeld door nog 38 lotgenoten, stappen wij aan boord van een splinter nieuwe ogend Airbus A321. Over de service van AF niets op aan te merken, waar ik mij als voormalig Purser wel aan erger is hun erbarmelijke slechte beheersing van de Engelse taal. De nationale carrier van Frankrijk zou zijn cabine en cockpit personeel een paar weken naar de nonnen in Vught moeten sturen.
Wij hebben intens genoten van ons verblijf, ik hou (nog steeds) veel van deze stad en ik vind het leuk te zien dat Jan ook voor haar charmes valt. Door, onder andere, de opvallend vele jonge mensen die er wonen heerst er een prettige en levendige sfeer zonder overdreven drukte zoals bijvoorbeeld in Parijs of Barcelona, de rolkoffertjes toeristen hebben de stad godzijdank nog niet overspoeld. De straten zijn schoon en de met veel aandacht en smaak opgesmukte winkels geven het een chique uitstraling. Het blijft een provinciale stad maar wel één waar plezierig te vertoeven is. Ik schreef in mijn eerste verhaal "ik voel me als toerist in een stad waar ik gewoond heb", dit gevoel is niet gewijzigd na drie dagen, ik denk dat een "gat" van 40 jaar te groot is om je hier nog thuis te voelen, mijn thuis is al heel lang in Nederland en dat voelt ook fijn. "Au revoir Lyon".
Bedankt voor jullie reacties op mijn blog, ik waardeer het. Tot een volgend verhaal.

Geschreven door JenS.onderweg