London is the place for you…. But is it still the place for us?
Londen een wereld stad, met zijn bijna 13 miljoen inwoners de grootste van Europa, op een steenworp afstand van Nederland. En toch is het heel lang geleden dat we deze metropool hebben bezocht. In de jaren negentig toen Transavia nog een vier maal dagelijks lijndienst uitvoerde op Londen Gatwick kwam ik er regelmatig voor één dag met vrienden. Jan is naar zijn zeggen meer dan 50 jaar er niet geweest. Wij hebben heel vaak geroepen “wij moeten er weer een keer heen”. Jan’s verjaardag blijkt een goede gelegenheid om dit eindelijk te realiseren aangezien wij meestal de hort op zijn rondom onze verjaardagen. Wij hadden graag deze keer gekozen voor de trein, helaas op het moment geen rechtstreekse verbinding, ongunstige vertrektijden en doorslaggevend de ticket prijs die twee en half keer duurder is dan een vliegticket. Wij vliegen dus met KLM, soepeltjes gaat het echter niet, na vier nieuwe vertrektijden en twee “gate change” kunnen wij na ruim anderhalf uur vertraging uiteindelijk vertrekken, vervelend voor een vlucht die nauwelijks vijfenveertig minuten bedraagt. Ik moet toegeven dat in de loop der jaren het vliegen minder leuk ben gaan vinden, ik kon vroeger zo genieten van een vlucht zowel privé als beroepsmatig. Misschien komt het van de tegenwoordige massaliteit, de mensen met een tekort lontje, de hoeveelheid en omvang van de handbagage die iedereen meezeult om nog niet te spreken over de uitdossing van sommige passagiers. Voor de handbagage problematiek zijn de luchtvaartmaatschappijen ook absoluut debet aan door hun policy om van alles geld te willen maken. De van tevoren uitgestippelde reis met de metro naar ons hotel loopt vlekkeloos. Ons verzoek om een hoog gelegen kamer bij het inchecken wordt door de receptioniste van het hotel gehonoreerd. Wat zijn wij blij, de vloer tot plafond ramen van onze kamer op de tiende verdieping gelegen bieden een fenomenale uitzicht. Wij kijken uit op de futuristische architectuur van de “City”, het financiële hart van de stad. Modern is het wel, mooi? Muahhh… ik heb toch mijn vraagtekens bij het aanblik van die grote glazen zetpil daartussen. Ik zou graag de achterliggende gedachten van de architect willen horen. Wij zijn net geïnstalleerd als de brandalarm in onze kamer afgaat, hebben wij al eerder meegemaakt. Toch maar naar beneden, bij navraag bij de receptie blijkt het een test te zijn die zij elke maandagmiddag uitvoeren. Aan de (te) vriendelijk glimlach van de receptioniste bespeur ik dat zij misschien stiekem wel lol in hebben op de gasten eventjes de stuipen op het lijf te jagen…. Ach.. ik gun ze dit pleziertje ook.
Het is nog vroeg, wij gaan de omgeving verkennen. Ons hotel is perfect gelegen ten opzichte van vele bezienswaardigheden, vlakbij “Waterloo Station”. Wij wandelen langs de oevers van de Theems en komen langs het “National Theater” een monsterlijk foeilelijke blok van grijs beton maar er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het wel mooi vinden, over smaken valt niet te twisten. Het weer is zeer aangenaam “stadsweer”, 22 graden, half bewolkt. Het is gezellig druk langs de rivier, veel wandelaars, veel toeristen, af en toe een fietser of een “jogger” die probeert zich een weg te banen door de massa. Veel eettentjes en “foodtrucks” die smaken uit alle windstreken aanbieden. Wij trakteren onszelf op een (veel te duur) hotdog. Naarmate wij dichterbij de “London Eye” komen neemt de drukte aanzienlijk toe. Rijen van honderden mensen wachtend om een rondje van 30 minuten te kunnen maken in deze mega reuzenrad. Leuk voor de liefhebbers maar aan ons niet besteed.
s’Avonds gebruiken wij onze maaltijd in een onvervalste “Pub”, ik bestel een “pie” met een “pint”, Jan houdt het bij een burger met een 0,0 biertje.
Wij gaan vroeg naar bed, wij waren vroeg op en zijn aan rust toe. Morgen volgt een nieuw verhaal.

Geschreven door JenS.onderweg