Vandaag slapen wij uit om de geleden schade van gisteren in te halen. Als wij na het ontwaken naar buiten kijken worden wij niet vrolijk, het eiland van de eeuwige lente (zoals Tenerife wordt genoemd) doet haar naam geen eer aan, met de sterk aanhoudende wind en de zware grijze wolken krijgen wij bepaald geen lente gevoel. Na onze zelf bereid ontbijt maken wij plannen voor de dag. Omdat het al laat is beperken wij ons vandaag tot het zuiden. Voor dat wij op pad gaan neem ik contact met Felipe en Candy (de ex-buren van mijn vader) met wie ik sinds het overleden van mijn vader bevriend ben. Deze lieve mensen hebben mij destijds belangeloos bijgestaan en geholpen. Als alle mensen op de wereld zo behulpzaam waren zou die een stuk vriendelijker uitzien. Wij maken een afspraak om morgen elkaar te ontmoeten in La Orotava, de stad waar zij wonen in het noorden van het eiland. Nu kiezen wij voor de zuidwestkust route maar eerst zien uit te komen uit de betonnen jungle van de toeristenhotels. Ik moet toegeven dat de meeste hotels er goed verzorgd uitzien, de dorpen langs de kust die rondom die toeristenjungle liggen zijn bepaald niet karakteristiek te noemen, ondanks het feit dat de meeste huizen in vrolijke kleuren beschilderd zijn blijven het fantasieloze vierkante bouwdozen. Ik vermoed dat die bouwsels nooit in aanmerking zullen komen om op werelderfgoedlijst van de Unesco te worden geplaatst, waarschijnlijk zijn deze dorpen ontstaan om de toeristische oorden van personeel te voorzien. Onze eerst oponthoud is "Los Gigantes" (de reuzen), steile donkere kliffen van 500m hoog die majestueus met hun voeten in de oceaan staan. Onze trip brengt ons verder naar het traditioneel dorpje Garachico die wij bereiken na een afdaling van 9 km over een smalle kronkelige weg. De typische statige Canariaanse huizen voorzien van bewerkte houten balkons wisselen hier elkaar af met de eenvoudige vierkante kleurrijke huizen met platte daken die ook bij de typische bouw van het eiland horen. Onderweg genieten wij van de abondante, zeer gevarieerde vegetatie van cacteeën van alle formaten, palmen in alle soorten, vetplanten en even verder loofbomen afgewisseld met naaldbomen, het lijkt of je binnen een paar honderd meter een andere wereld binnenrijdt. Wij lunchen in Garachico op een terras fraai aan zee gelegen, het is alleen oppassen (geblazen) dat je overheerlijk gegrilde visje niet van je boord wegwaait. Tijdens de lunch belt Felipe om de afspraak van morgen te verplaatsen naar zaterdag, er is namelijk een weer alarm code rood afgegeven voor morgen en overmorgen. Zelfs de universiteit waar hun dochter studeert heeft alle colleges gecanceld i.v.m. de te verwachten storm. Bij navraag bij de ober blijkt dat de storm vanmiddag al zal beginnen.... Dus snel afrekenen en beginnen aan onze terugtocht. Wij rijden via het authentiek dorpje Buenavista, het meest afgelegen dorpje van het eiland, richting Masca. Masca is heel lang het best bewaarde geheim van het eiland gebleven, een van oorsprong bergdorp in een kloof verscholen. Vandaag de dag komen er veel toeristen en ook veel wandelaars want hiervandaan kun je paden volgen die je door het meest adembenemende landschap leiden. De weg naar en van Masca is een nog smaler en nog kronkeliger weg dan die van Garachico, aan de ene kant de bergflank en aan de andere een ravijn, maar wat een schitterend uitzicht. Ik ben hier al meerdere malen geweest maar toch voelt het of ik het voor de eerste keer zie. Wat is dit eiland mooi. Wat morgen betreft, weten wij nog niet wat wij gaan doen, afwachten wat het weer brengt.

Geschreven door JenS.onderweg