Klokslag 10 uur, zoals afgesproken komen onze vrienden Kitty en Nico in hun, onder andere voor deze gelegenheid, gehuurde (bijna) limousine voorrijden. Het is inmiddels bijna traditie geworden, wanneer wij in San Pedro zijn voor enkele weken, gaan wij er een paar dagen tussen uit, een "vakantie in de vakantie" heb ik wel eens in een eerder verslag genoemd. Deze keer hebben wij, in overleg, gekozen voor de "Grande Dame" van Andalusië... Sevilla. In tegenstelling tot onze vrienden zijn wij er vaker geweest maar het is alweer een tijdje geleden en wij komen er graag terug. Zoals gebruikelijk vermijden wij de autosnelweg, wij kiezen voor deze 180 km trip om door de bergen via Ronda te rijden. Voorbij Ronda, stoppen wij in een "venta" in het plaatsje Montecorto, voor een kopje koffie. Een "venta" is een soort herberg waar de vermoeide reiziger, onderweg naar zijn eindbestemming, zijn honger kan stillen en zijn dorst kan lessen. Vaak kun jij er ook lokale producten kopen, zoals zoete lekkernijen, hartige worsten en biologische olijfolie. Uiteraard steunen wij de lokale economie, wij kopen een doos koekjes voor bij de koffie en twee flessen olijfolie voor thuis. Wij vervolgen onze route en verlaten de hoofdweg om via het dorpje Zahara de la Sierra te rijden. Het witte dorpje hangt tegen een berg en kijkt op een smaragdgroen stuwmeer. Het heuvelachtig Andalusische landschap biedt elk seizoen een andere aanblik, de donkere gebladerte van in rijen opgestelde olijfbomen contrasteert met de goudkleurige pas gemaaide graanvelden tegen de blauwgrijze achtergrond van de bergen. Verderop worden wij verrast door oneindige velden van zonnebloemen die als een leger zonaanbidders hun grote bloem naar de zinderende zon richten. Onze meegenomen broodjes, door altijd zorgzame Jan gesmeerd, nuttigen wij in de schaduw van de ruïnes van "Castillo de Azugaderas", een kasteel gebouwd nota bene ter verdediging van een waterbron. De cacteeën zijn hier in volle bloei eveneens vele agaven, voor deze laatsten is het slecht nieuws want de enige bloem die deze plant in haar leven voortbrengt betekent ook haar dood. Het is nog geen 15 uur als we Sevilla bereiken, de brede wegen en het drukke verkeer duiden op het naderen van een grote stad. Sevilla is de hoofdstad van de autonome provincie Andalusië en met haar iets meer dan 700.000 inwoners de vierde stad van Spanje. Ons hotel "Callejón del Agua" is gevestigd in de wijk Santa Cruz, de oudste en meeste pittoreske wijk van de stad, de oorsprong van deze wijk stamt uit het jaar 1483 en is ontworpen met de urbane eisen en standaard van destijds om de bewoners het meest mogelijke comfort te bieden. Een net van smalle straten biedt bescherming tegen de felle zon en zorgt voor koele luchtstroming. Deze wijk is één van de charme en een attractie van de stad. Wij vertrouwen op onze "Tommy boy" om ons naar het hotel te brengen, helaas is de wirwar van smalle éénrichting straatjes waardoor wij met de Nissan Qashqai nauwelijks doorheen kunnen, zelfs voor Tommy te veel. Onze chauffeur (Nico) blijft (uiterlijk in ieder geval) kalm en beheerst. Wij besluiten de auto in een parkeergarage te laten staan en verder te voet onze zoektocht voort te zetten. Uiteindelijk biedt de navigatie van Nico's iPhone de oplossing. Bezweet en moe van het gezeul met de tassen vinden wij na ongeveer 10 minuten ons hotel in een straatje die zo smal is dat de buren elkaar de hand kunnen schudden zonder een voet buiten de deur te zetten. Het hotel valt in de categorie "charmante hotels" pal in het centrum gesitueerd en op loopafstand van alle bezienswaardigheden. De ontvangst is allervriendelijkst, de kamer is eenvoudig en schoon. Wij installeren ons in onze vertrekken, nemen nog een kijkje op het dakterras met uitzicht onder andere op de "Giralda" (de toren van de kathedraal) en nog geen 30 minuten later staan wij weer op straat, wij zijn tenslotte niet hier om te luieren. Helaas zijn wij te laat voor een bezoek aan de kathedraal, aangezien deze om 17uur sluit. "El Alcázar" blijft open tot 19 uur. Dit prachtige Moorse paleis omringd door weelderige tuinen waarin tientallen patio's verscholen gaan geeft een goed beeld van de Islamitisch architectuur met een duidelijke voorkeur voor geometrische vormen. Na een twee uur durende bezoek aan dit paleis keren wij terug naar het hotel om ons op te frissen alvorens wij op één van de vele terrasjes neerstrijken om te dineren. Het is druk en gezellig op straat. Wij slenteren terug naar ons onderkomen via de nauwe straten, en voor dat wij ons bed opzoeken nemen wij nog een "nightcup" op het dakterras en genieten van de zwoele zomeravond en de prachtig verlichte "Giralda".

Geschreven door JenS.onderweg