Na een goede nachtrust in onze comfortabel onderkomen en een zeer goed verzorgd ontbijt zijn wij gereed voor een nieuwe dag. Tijdens een gezellige sociale babbel met onze gastvrouw vraag ik of zij Schots zijn. Ik moet om haar antwoord lachen...."No, we are from London that's why you can understand us". Zij heeft gelijk, de Schots tongval maakt het Engels soms moeilijk te verstaan. Wij overwegen voor vandaag verschillende opties. Optie één is een boottocht op de "Loch Ness" met de hoop een glimp op te vangen van monster "Nessie", een meesterlijk eeuwenoude "tourist trap". Optie twee, een must voor de geschiedenisfanaten, is een bezoek aan de "Culloden Battle Fields" inclusief bijbehorend museum, wij zijn zeker geïnteresseerd in geschiedenis maar onvoldoende om ons tot in de details van de lokale historie te verdiepen. Optie drie is het bezichtigen van een whisky distilleerderij buiten de stad. Optie vier is gewoon een rustige dag van maken en de stad te verkennen. Voor de derde dag op een rij zijn de weersomstandigheden relatief gunstig, het zonnetje die zich regelmatig laat zien, nodigt uit om naar buiten te gaan. Wij kiezen voor de laatste optie en blijven in Inverness. Het centrum van de stad oogt vriendelijk, nergens graffiti's op gebouwen of zwerfvuil door de straten te bekennen. De relaxte sfeer is er prettiger dan in Edinburgh. Wij struinen door de winkelstraten en door een groot winkelcentrum, Jan koopt nieuwe schoenen, het afgedankte paar maakte de laatste dagen water wat niet fijn is in zo'n klimaat. Wij wandelen langs de rivier de Ness waar men in een rayon van nog geen kilometer negen kerken kan vinden waarvan zeven nog in bedrijf zijn. Ik weet geen uitleg te geven voor deze bijzondere hoge concentratie spirituele bouwsels, misschien zijn de Invernessers gewoon heel vroom. Wij bezoeken er een aantal van waaronder de zeer sobere kathedraal waar wij een kaarsje aansteken voor onze dierbare familieleden en vrienden, het kan nooit kwaad en het komt uit het hart. Wij vervolgen onze tocht richting de overdekte "Victoria market" met zijn markante rode gewelfde dak. Hierin zijn veel kleine boetieken gevestigd, sommige met hele bijzondere ambachten zoals het afstemmen van doedelzakken of de "kilt rental", ondernemingen die buiten Schotland geen vette boterham zouden verdienen. De stad is vrij klein en eigenlijk hebben wij het snel gezien. Na de lunch hebben nog voldoende tijd om optie drie aan onze dagprogramma toe te voegen, na de mislukte poging in Oban krijgt de whisky distilleerderij een herkansing. Onze ScotRail pass is nog steeds geldig, wij stappen in de trein om de 30 minuten verder gelegen Forres te bereiken en na nog een stevig tippel van 15 minuten komen wij uiteindelijk voor een dichte deur te staan, geen enkel activiteit te bekennen, het parkeerterrein is ook leeg. Een employee komt ons tegemoet en vertelt ons dat er vandaag geen tours zijn en de shop gesloten is.... Weer pech, er rust een vloek op. Wij lopen rechtsomkeer naar het station om daar de trein letterlijk onder onze neus vandaan weg te zien rijden als wij het perron opkomen, dat ook nog. Het is balen want het volgende gaat pas over twee uur, als alternatief gaan wij het dorpje Forres (weer 20 minuten lopen) bewonderen. Forres is een schattig typisch Brits dorp zoals je ze vaak in televisieseries ziet, doorkruist door een riviertje, een parkje met gemanicuurd gazon, brandschoon en vooral overal bloemen, het is regelmatig beloont met verschillende prijzen waar zij trots op zijn. Wij zijn op tijd terug voor ons diner die wij net als gisteren gebruiken bij Morissons, een walhalla van supermarkt waar werkelijk alles te vinden is. Een smakelijke maaltijd inclusief drank (frisdrank, koffie/thee met refill") kost hier maar zes pond. Wij gaan op tijd naar bed, morgen wordt het een lange reisdag.

Geschreven door JenS.onderweg