Ik vermoed dat er klachten zijn binnengekomen bij de verantwoordelijken over de lange wachtrijen van gisteren. Vandaag zijn er grotere boten ingehuurd bij een plaatselijke rederij om het vervoer naar de wal te regelen, het loopt een stuk soepeler en de wachttijd is niet noemenswaardig. Waarom niet eerder geregeld? Wij blijven vandaag in South Queensferry, ook simpelweg Queensferry genoemd, de naam al klinkt als een sprookje. Een bezoek aan het stadje schijnt de moeite waard te zijn, er worden nota bene vanuit Edinburgh excursies hier naar toe georganiseerd.
De onmiskenbare belangrijkste attractie is de “Forth Bridge”, een 19e eeuws spoorbrug die de oevers van de “Firth of Forth”, de estuarium van de rivier de Forth, verbindt. De brug ligt tussen de plaatsen “North Queensferry” en “Queensferry” en werd op 4 maart 1890 geopend. Met een lengte van 2,5 km en het spoor die zich 45 meter boven het wateroppervlak bevindt, is het een imposante verschijnsel. De rode/oranje kleur doet denken aan de “Golden gate bridge” in San Francisco hoewel de bouwtechnieken verschillen. De later gebouwde “Golden gate” is een hangbrug, de “Forth” steunt op enorme pilaren en staat op de Unesco’s werelderfgoedlijst, de enige gezamenlijke eigenschap is dat beide zich regelmatig schuil houden in dikke mist.
De brug is vergezeld door twee compagnons de “Forth Road bridge” en de “Queensferry Crossing” beide bedoeld voor het autoverkeer. Het zicht van de drie bruggen op een rij is bijzonder.
Maar nu genoeg over die wonderen der techniek, wij richten nu onze aandacht op het plaatsje zelf. Dit pittoresk en authentiek Schots stadje met mooie gekleurde huizen in een breed palet van roze tot pikzwart, verplaatst ons rechtstreeks in het decor van een Charles Dickens’s verhaal. De inwoners houden hier een andere levenstempo aan dan in het drukke en levendige Edinburgh, er heerst een relaxte en gemoedelijke sfeer. Wij genieten van een kopje koffie op een terras in de zon met uitzicht op zee voordat wij onze wandeling voortzetten. Medepassagiers op het schip attenderen ons op een te volgen wandelpad aan de rand van het stadje. Deze begint met een steile trap richting station, loopt vervolgens door het bos om aan de andere kant van de stad te eindigen. Rebels als wij zijn lopen wij het pad in de omgekeerde richting met gevolg dat wij na twee splitsingen verdwaald raken. Een vriendelijke en behulpzame man met hond schiet ons te hulp, hij loopt een stuk met ons mee en zet ons terug op de juiste weg. Men neemt hier nog de tijd voor een ander, wij stadsmensen zijn dit praktisch verleerd.
Ik loop inmiddels een paar dagen achter met mijn verhaal, het probleem is dat ik niet overal acces tot WiFi heb en ik moet toegeven dat er dagen zijn dat ik geen tijd of zin heb om te schrijven.
Dit is de laatste etappe van onze cruise, vanavond zetten wij koers naar Nederland, na nog een volle dag op zee zullen wij zaterdag in de vroege ochtend in Amsterdam aankomen. Voordat wij te kooi gaan pakken wij nog een drankje in ons stam café.

Geschreven door JenS.onderweg