Het regent de hele nacht door en het is nog niet droog wanneer wij wakker worden. Zullen wij vandaag die rustdag nemen dan?. Tegen twaalven is de hemel uitgehuild, er vallen nog dikke druppels van de bomen die het overtollige water van hun bladeren schudden, het bos ruikt muf door vochtigheid. Net als gisteren zijn de weersomstandigheden onzeker, een fietstocht zit er niet in, het lijkt ons verstandig om een alternatief te bedenken. Deze keer moeten wij de postcodeloterij bedanken voor de gratis toegangskaartjes, wederom mogen wij een uitstapje kiezen. Het wordt “Menkemaborg” in Uithuizen (Noord-Groningen), ongeveer 50 km van ons logeeradres verwijderd. De laatste kilometers rijden wij via smalle boerenweggetjes genietend van de charme van het platteland, totdat wij een gierwagen voor onze neus krijgen. De “gezonde” boerenlucht blijft nog lang in de auto hangen ook wanneer wij de “strontwagen” al lang voorbij zijn. Uithuizen ligt in de kop van Noord Groningen, niet ver van het dorp Doodstil (ja… het bestaat echt), het is één van de meeste noordelijke dorpen van Nederland, daarna is het alleen nog maar polder en de Waddenzee. Het is lunchtijd als wij bij de “Menkemaborg” arriveren, wij willen eerst onze honger stillen alvorens wij beginnen aan de bezichtiging. Ooit heb ik de kreet gehoord “In Groningen staat de tijd stil”, het klopt…. Er verstrekt ruim een uur tussen het bestellen en het afrekenen van een uitsmijter en een pannenkoek, aan de vier bezette tafels kan het niet liggen, het leven verloopt hier rustiger.
“Menkemaborg”…. te groot voor een herenhuis en te klein voor een kasteel, het deed dienst als buitenhuis van adellijke Groningse families waarvan de familie Alberda de belangrijkste was. Wij worden ontvangen door een vriendelijke dame die vol trots ons begeleid door het huis…. Wederom krijgen wij een privé rondleiding, er gaan zelf gebieden voor ons open die normaliter niet toegankelijk zijn voor het publiek. Het ligt waarschijnlijk aan onze charmante voorkomen. De borg is een bijzonder museum vanwege de sfeer van een volledig ingericht en bewoond huis waarvan de bewoners even zijn weggeroepen. De tafel, die geheel gedekt klaar staat nodigt uit om aan te schuiven. Koning Willem II heeft hier gelogeerd en Koningin Juliana heeft hier gedineerd. De ruime tuinen om de borg heen zijn ook een bezoek waard.
“Er gaat niets boven Groningen”….. Er is NIETS boven Groningen is hier meer van toepassing. Ten noorden van Uithuizen bestaat het landschap uitsluitend uit ampele velden met hier en daar een geïsoleerde boerderij. Het sterke gewas op de vlakten houdt zich staande tegen de eeuwige sterke wind. “
Ik wil graag tot aan de Waddenzee rijden puur om het gevoel “daar eindigt Nederland”. Het valt niet mee om er te komen, er zijn geen dorpen of gehuchten meer op de kaart, jij kunt niets intoetsen in het navigatiesysteem. Wij navigeren op gevoel, de paden (een weg kun je het niet meer noemen) zijn kaarsrecht en smal met hier en daar een inham om elkaar te kunnen passeren. Vele van die paden zijn “eigen weg” met verboden toegang. Uiteindelijk lukt het wel om tot aan de grote dijk te komen de zilte lucht verraadt de aanwezigheid van de zee erachter. De laatste meters leggen wij te voet af en daar zijn wij dan boven op de dijk in de volle wind over het grijze water turend naar de horizon met het unheimische gevoel dat wij het einde van de wereld hebben bereikt. Hoe bijzonder ik het vind, moet ik er niet aan denken om in deze contreien te wonen, ik zou het gevoel krijgen dat ik niet meer tot deze wereld behoor, als stadsmens heb ik absoluut behoefte aan reuring en drukte. Het was vandaag weer een interessante en culturele dag.

Geschreven door JenS.onderweg