Vanochtend doen wij het rustig aan. Wij ontbijten pas om 9 uur, en daarna bereiden wij ons voor op vertrek. Het is al 11.30uur als wij de koffers achter in de auto gooien en het hotel verlaten. Wij hoeven pas vanmiddag om 17.00uur op het luchthaven te zijn, dus hebben wij nog even de tijd om iets te ondernemen. Wij trekken weer de bergen in met als doel de top van de vulkaan, d.w.z het begin van het bergpad die tot aan de top leidt. Met zijn hoogte van 2351m is deze vulkaan de hoogste berg van Portugal. Een probleem op die eilanden is de wegbewijzering, meestal niet aanwezig en wanneer aanwezig niet duidelijk. Wij beschikken over een simpele kaart waarop alleen de belangrijkste wegen/paden zijn aangegeven. Dit resulteert er in dat wij vaak terechtkomen op plaatsen die wij niet bedoelen. Regelmatig weten wij helemaal niet meer waar wij eigenlijk zijn. Ach! die eilanden zijn toch niet groot en uiteindelijk komen wij wel waar wij willen zijn. Het heeft zelfs zijn charme vind ik, want zo wijken wij van de gebaande paden af, het is alleen oppassen met overstekende koeien. Na meerdere omzwervingen komen wij uiteindelijk bij ons doel. De tocht naar de top van de vulkaan duurt in totaal 7 uur met moeilijkheidsgraad medium tot zwaar. Wie de tocht wil maken moet zich, i.v.m veiligheid, laten registreren. Jij wordt geacht gepaste schoeisel te dragen, een wandelstok, in het bezit te zijn van een regenjas en minimaal 1,5 liter water per persoon bij je te hebben.... Tja laten wij nou net niet voldoende water bij ons hebben.... Jammer! Misschien een ander keertje. Het uitzicht is prachtig, de conische top steekt boven alles uit en wordt af en toe aan het zicht ontrokken door passerende wolken, om vervolgens weer in zijn volle glorie te voorschijn te komen. Wij dalen naar Sao Roque af via boerenwegen door een zeer dicht bebost gebied, een soort oerbos. Sao Roque bestaat uit niet meer dan een lint van huizen van nog geen kilometer lang en een haven. Het ziet er armoedig en weinig verzorgd uit. Hier vind je ook de walvisvangstmuseum. We werpen een blik naar binnen en worden meteen geconfronteerd met gruwelijke beelden van zeereuzen die in moten worden gehakt. Hier hebben wij geen zin in. Rond 16.30uur arriveren wij op de luchthaven, we verbazen ons bij het aanzien van een relatief groot, modern gebouw. Dit verwacht je hier niet. 18uur vliegen wij, met een bomvolle Haviland van Sata Airways naar onze vijfde en laatste bestemming, Sao Miguel. Het in ontvangst nemen van de huurauto op de luchthaven gaat hier een stuk sneller. De weg naar Capelas, waar ons hotel zich bevindt, is duidelijk aangegeven. De toegewezen kamer in het hotel bevalt niet (ja alweer), het is er muf en het ruikt er naar schimmel. Zonder probleem krijgen wij een andere kamer, naar alle tevredenheid. Omdat het al laat is eten wij in het hotel. God allemachtig... Wat een omschakeling. Wij zitten in een toeristenhotel waar mannen in hun oversized korte broek en op hun slippers de eetzaal binnen komen schuifelen. En wat een prijzen hier, ruim drie keer zoveel als op de andere eilanden. Het is ons duidelijk, de toeristen hebben Sao Miguel ontdekt en Sao Miguel de toeristen. Wij moeten allebei ontzettend wennen aan deze festivale sfeer, wij verlangen al terug naar de rust van de kleinere eilanden. De stapel vouchers die wij op dag 1 hebben gekregen voor logies en huurauto is inmiddels tot nihil gereduceerd. Dit houdt in dat onze vakantie bijna ten einde is. Wij gaan nog van de laatste twee dagen genieten hier op Sao Miguel.

Geschreven door JenS.onderweg