Vanochtend worden wij wakker in Molde, 450 km ten noorden van Bergen. Met haar ongeveer 30.000 inwoners (minder dan de helft van Hoofddorp) kun je het rustig een klein stadje noemen. Desondanks heeft het, om meerdere redenen, haar plaats op de kaart van Noorwegen geëist. Ten eerste wordt het de “rozen stad” genoemd om de prachtige bloeiende en geurende rozenstruiken die men overal tegenkomt. Ten tweede is Molde ook befaamd om haar Jazz festival die jaarlijks in juli plaats vindt. “Last but not least” het herbergt het beste voetbalelftal van het land. Het is een aangename verrassende, heel schoon plaatsje waar wij met plezier doorheen banjeren. De stad is in de tweede wereld oorlog verwoest en heeft daardoor niet veel te bieden aan oude architectonische hoogpunten maar er is overal veel kunst te bewonderen. De “Domkirke” is wel een bezoek waard, uiterst sober, noem het rustig minimalistisch. Geen wandversieringen, geen beelden, Spartaanse keiharde kerkbankjes, alleen het altaar is voorzien van een grote fraai bewerkte kruis.
De lunch gebruiken wij weer aan boord in het buffet restaurant. Etenstijd is niet mijn favoriete moment van de dag vanwege de massaliteit, men loopt te treuzelen op zoek naar een vrije tafel of weet niet meer waar hun tafel is (heb je gauw met bejaarden), men weet niet om te gaan met de koffiemachine waardoor het allemaal wat langer duurt, men tuurt te lang naar voedsel omdat zij eigenlijk geen keuze kunnen maken… al het hierboven beschreven is natuurlijk ietwat overdreven en ja… het ligt aan mij, ik hekel mensenmassa. Het positieve ervan is dat je meestal gezellige vluchtige contacten hebt met anderen, gisteren mensen uit Bussum, vanochtend een vriendelijke Chinees echtpaar uit Australië. Er worden ervaringen over reizen uitgewisseld, over de beleving van de cruise, enz… Aanzienlijk minder prettig is het vandaag bij de lunch wanneer een nogal corpulente man plaats neemt aan de tafel achter ons. De penetrante lichaamsgeur is niet te harden, zo snel als wij kunnen pakken wij de boel bij elkaar en verhuizen twee tafels verder, onze tafelburen volgen al snel ons voorbeeld. Tja dit kun je dus ook tegenkomen op een cruise.
De regen hebben wij in Bergen achtergelaten, het is vandaag zeer aangenaam, droog, geen wind,17 graden half bewolkt. In de middag genieten wij van ons eigen terrasje in de zon, de vele passerende ferry’s die de stad verbinden met de talloze eilanden in de nabijheid nakijkend.
Voor het diner schieten wij weer in onze nette kleren, wij hebben een reservering in “Pinacle” één van de “fine dining”restaurants. Wat een verschil met wat ik net boven beschreef. Hier heerst een serene rust, de deftigheid straalt er van af. “Mister Jan” en “Mister Sylvain” (zo worden wij aangesproken) worden naar hun tafel begeleid, de stoel wordt onder je kont geschoven en het gesteven linnen servet over je knieën gelegd. Er is veel aandacht geschonken aan de presentatie van de gerechten en het smaakt net zo goed als het er uitziet. Wij genieten van al die luxe.
Vannacht op weg naar IJsland passeren wij een tijdzone, de klok gaat één uur terug.
Om vijf uur klokslag worden de trossen gelost. De loods leidt ons uit de fjord richting Noordzee, wij gaan nu beginnen aan de oversteek naar IJsland. Tot op heden heeft de zee zich rustig en vlak gehouden, ik hoef geen pillen te slikken, hopelijk blijft het zo, wij gaan het meemaken.

Geschreven door JenS.onderweg