Om vanaf het bed naar de sterrenhemel te mogen staren is onze slaapkamer voorzien van een lichtkoepel. Het klinkt nogal romantisch, was het niet dat het uitzicht beperkt wordt door de boomtoppen, bovendien wordt het heel vroeg licht wat niet bevorderend is voor een goede nachtrust. De kamer baddert al geruime tijd in het daglicht als ik eindelijk in slaap val, twee uur later word ik moe wakker, een poging om een nog een beetje bij te slapen lukt niet, die vervloekte insomnia.
Het weinige regen wat vannacht viel was van geen betekenis, bij het opstaan is de temperatuur aangenaam en de zon probeert door te breken, goed Nederlandse weer dus. Jan gaat naar de dorpsbakker voor vers brood en ik maak ons huisje schoon, wij willen het graag netjes houden. Zuidlaren die op de grens ligt van de provincie Drenthe-Groningen is een charmant dorp met goede voorzieningen. De zeven brinken die het dorp rijk is leverde in 2004 de titel “groenste dorp van Europa” op. Langs enkele van deze brinken loopt ook het Pieterpad. Een brink is een open ruimte in een dorp, inmiddels vaak een plein met bomen en gras. Vroeger werd het vee, van een of meerdere boerderijen, verzameld op deze ruimte. De traditionele paardenmarkt die hier al 800 jaar wordt gehouden, vindt plaats elk jaar in oktober op de grootste brink en is uitgegroeid tot de grootste paardenmarkt van Europa. Dit dorp roept bij Jan vele herinneringen op, hij heeft hier als jonge verpleegkundige zijn opleiding in de psychiatrie gedaan en zodoende ook hier gewerkt en gewoond.
De fietstassen worden gevuld met gesmeerde boterhammen, een flesje water en een paraplu en opnieuw bestijgen wij onze ijzeren paarden. Vandaag gaan wij z’n tweeën op stap. De uitgestippelde route brengt ons langs eerder beschreven akkers, vochtige bossen, kronkels van de Drentse Aa en moerassig gebied. Dat laatste is een ware paradijs voor wilde vogels die hier foerageren en hun nesten hebben gespreid. Wanneer wij een pauze houden om een broodje te eten en van al dat moois te genieten worden wij nauwlettend in de gaten gehouden door een bezorgde moedergans die haar kop boven het hoge gras uitsteekt, haar kroost scharrelt om haar heen zich veilig voelend onder moeder’s wakend oog. Om aan de overkant van het Zuidlaardermeer te komen maken wij gebruik van de zelfbedieningspont wat de nodige krachtsinspanning vergt, deze taak worden verdeeld tussen Jan en een medegebruiker. De kolossale villa’s met oprijlaan geflankeerd van o.a palmplanten die wij verderop passeren zouden niet misstaan in Beverly Hills, hier wonen de betere gestelden. Vandaag hebben 28 km in de benen, zou dit bevorderend zijn voor een goede slaap? Morgen geen fietsdag gepland maar “a day at the zoo”.

Geschreven door JenS.onderweg