Uitslapen zit er weer niet in, 6.45uur loopt de wekker af. Wij leveren onze huurauto in bij de haven en stappen op de ferry. Ik moet toch iets vertellen over het "ritueel" rondom het overhandigen van een huurauto aan de cliënt. Na de gebruikelijke formaliteiten (rijbewijs, paspoort, credit card) voert de medewerker een zeer uitvoerige controle uit van de vehikel, waarbij elk krasje, pitje, deukje nauwkeurig wordt genoteerd op een daarvoor bestemde formulier. Niets wordt overgeslagen ook niet de wieldoppen. Daarna wordt er nog eens een ronde omheen gelopen, maar deze keer met de cliënt. Ik speel het spelletje mee en vraag met serieus gezicht of dat ene krasje op de motorkap al opgemerkt is. Het hele ritueel duurt ongeveer 20 minuten. Uiteraard bij het inleveren van de auto wordt deze opnieuw nauwkeurig gecontroleerd. Het is maar goed ook dat hier geen horden toeristen komen. Enfin... lands wijs lands eer. Na een behouden vaart van 45 minuten zetten wij voet aan wal in Sao Roque op het eiland Pico. Om de overtocht nog aangenamer te maken, gaven een tiental dolfijnen, een show weg. Als kers op de taart zag ik naast de boot, rustig een zeeschildpad wegzwemmen. Ons hotel bevindt zich in Madalena, 20 km verderop, onderweg er naar toe pakken wij de toeristische route. Hoe is het mogelijk dat eilanden die zo dichtbij elkaar liggen zoveel verschillen vertonen. Hier op Pico zie je de versteende lava alsof het gisteren uit de krater gestroomd is. De steen is hier nog zwarter dan wij tot nu toe gezien hebben. Opvallend dat hier vele huizen gebouwd zijn in de traditionele bouwstijl van de Azoren, d.w.z. solide, grijze of zwarte huizen uit grote basaltblokken opgetrokken. De modernere huizen, houden het hier op rustige kleuren, in vergelijking met het kleurenpalet van de andere eilanden. In het hotel krijgen wij een kamer met uitzicht op Horta (Faial), grappig want een paar dagen geleden zaten wij precies aan de overkant met uitzicht op Madalena (Pico). De ferry uit Horta meert precies voor onze balkon aan, Jan heeft een "Terschellingsgevoel". Wij zijn helemaal blij. Vanmiddag rijden wij de route van de kratermeren. Langs deze route weinig hortensia's of bomen maar een soort half-boom half-struik met de meest bizarre, grillige vormen, die het landschap ruiger, mysterieuzer, zelfs een beetje "spooky" maakt, desalniettemin absoluut niet minder mooi. De meren liggen er vredig bij, hoog in oude kraters omringd door deze vreemde vegetatie. Een beeld dat wij op de andere eilanden nog niet gezien hebben. s'Avonds verorberen wij een perfecte steak in een familie restaurantje vlakbij onze hotel. Wij sluiten de dag af op ons balkon, genietend van het uitzicht.

Geschreven door JenS.onderweg