Na een paar dagen verstoppetje gespeeld te hebben is de zon weer helemaal van de partij. Saint Malo is onze volgende bestemming , een korte rit van nog geen 60 km. Wij volgen nu de route van de "Baie du Mont Saint Michel" aan de westelijke zijde. Hier begint Bretagne. Het eerste wat ons opvalt is dat de bouwstijl van de huizen weer verschilt. De Bretons kiezen om de stenen waarmee zij hun huizen bouwen zichtbaar te laten door ze te voegen en niet te stuken, wat een zeer solide indruk geeft. De blinden van de ramen zijn in felle kleuren geverfd (blauw, geel, rood) en overal staan er bloemen wat een zeer kleurrijke geheel vormt. De zonnige brede zandstranden die er uitnodigend uitzien zijn vrijwel leeg op enkele wandelaars na, hier geen badgasten, op de waarschuwingsborden lezen wij "Baignade interdite, danger" (verboden te zwemmen, gevaar), blijkbaar is de stroming hier te sterk. Wij vervolgen onze route tot Cancale. Het stadje Cancale, befaamd om zijn oesters, ligt aan een mooie baai met smaragd groen water. Uiteraard moeten er van de dagverse oesters gesnoept worden, wij kopen een dozijn (7,50€) ik eet er drie, Jan en Nol eten de rest, Sacha eet er niets van. De volgende dozijn wordt met net zoveel smaak als de eerste door onze grote liefhebbers verorberd. Voordat wij Cancale weer achter ons laten moet nog een ander Bretonse specialiteit geproefd worden, de "crêpe" met karamel en gezouten boter smaakt ons uitstekend. Het is nog vroeg in de middag als wij ons instaleren op camping "Domaine de la ville Huchet" in Saint Malo. Het plan is om vanmiddag nog de stad te gaan verkennen, Helaas missen wij de bus maar net en aangezien deze maar één keer per uur langs komt heeft het nog weinig zin. Nog een bijkomstigheid is dat er om 18 uur, in kader van de WK, het Nederlandse elftal tegen de Australische speelt en ondanks het feit dat wij absoluut geen voetbalfanaten zijn willen wij graag deze wetstrijd zien. Om 18uur zijn wij aanwezig, met nog een handjevol Hollanders in de campingkantine. Van een oranjekoorts kun je niet echt spreken, ik tel maar één oranje shirt, Sacha valt wel op met haar oranje gebloemde hoed. "Onze jongens" hebben gewonnen, wij kunnen rustig slapen.

Geschreven door JenS.onderweg