Vandaag verlaten wij (zonder veel hartzeer) Edinburgh met als bestemming Oban aan de westkust. Het eerste traject, naar Glasgow Queen street (1uur en 15 minuten) is niet bijzonder interessant, veel bebouwing van nette villa's tot grauwe sociale woningen vol gehangen met satelliet schotels, het zou overal kunnen zijn. In Glasgow stappen wij over op een diesel boemeltje nauw oplettend dat wij in de juiste coupé plaatsnemen, de trein wordt namelijk halverwege gesplitst, de reistijd naar onze bestemming is hiervandaan nog ruim 3 uur. Een half uur na vertrek begint het landschap onze aandacht te trekken, glooiende weilanden met wederom zwartkoppige schapen en gitzwarte koeien. Na mijn onderzoek als koeien liefhebber (niet alleen op mijn bord) heb ik kunnen vaststellen dat het de Angus koe betreft. Wij passeren verschillende "Loch" (meren) maar de meeste indrukwekkend is "Loch Long" die wij kilometerslang volgen. "Loch Long" is eigenlijk geen meer maar een zee inham met een lengte van 32km, een soort fjord. Ook zien wij een deel van "Loch Lomond" die met zijn 37km lengte en 8km breedte het grootste meer van Schotland is. Wij naderen de bergen, hier beginnen de "Highlands" en prompt staat een kudde echte hooglanders vredig te grazen in hun natuurlijk habitat. Uiteraard brengt die geweldige natuur magnifieke vergezichten voort, ik doe mijn best om zoveel mogelijk voor het nageslacht (die wij niet hebben) vast te leggen maar geloof mij een treinreis is nogal frustrerend voor een fotograaf, vuile ramen, landschap die razend snel aan je lens voorbij gaat, reflectie van medepassagiers in het raam om maar een aantal te noemen. Het valt op hoe groen het land is, sparren, andere bomen, waarvan ik de naam niet ken en vooral varens lijken geen last van een droge zomer te hebben gehad. Onderweg is het wisselend weer maar tot ons genoegen zonnig bij aankomst in Oban. Na een grijze en sober Edinburgh zijn wij blij verrast met het liefelijk en vrolijk Oban die aan een prachtige baai ligt met zicht op de dichtbij gelegen eilanden. Ons hotel op de kade gesitueerd biedt een mooi uitzicht op zee, helaas niet onze piepkleine kamer.... En ja daar komt ie weer, binnen vijf minuten verhuizen wij naar een grotere kamer met uitzicht, weliswaar met toeslag maar wij hebben het voor over. Het hotel die in de categorie "Vintage" valt (lees vergane glorie) is duidelijk aan renovatie toe. Ondanks het achterstallig onderhoud en slecht werkende faciliteiten durven zij prijzen te hanteren van een 4 sterren hotel, waarschijnlijk kunnen zij zich dit permitteren door het bloeiende toerisme. Oban is beroemd om zijn whisky en "sea food", bij de haven trakteren wij onszelf op een verrukkelijke broodje zalm. Het genot van het mooie landschap en het gezellige Oban hebben een positieve invloed op onze stemming. Morgen staat een bezoek aan het eiland Mull op het programma, helaas zijn de weersvooruitzichten dramatisch... Afwachten maar.

Geschreven door JenS.onderweg