De zon schijnt vandaag wederom rijkelijk, wat boffen wij met het weer tot nu toe. Om 11uur halen wij Anne-Marie op. Iréne die de regio goed kent adviseerde ons om Rousillon en “Le Sentier Des Ocres” te bezoeken, een pareltje in de Provence. De mooie diepe rode kleur van de huizen maken van Roussillon één van de mooiste en zeker het meest bijzondere dorp van het departement Vaucluse (staat ook op de lijst). Het dorp is net als vele in de regio op de top van een heuvel gelegen, de gekleurde goed onderhouden huizen, zorgen voor een vrolijk en charmante aanblik. Wij zijn het snel met elkaar eens, het is mooier dan Gordes. Op een terras gebruiken wij een heerlijke lunch. Later dwalen wij door de pittoreske straatjes waar mijn (amateur) fotograaf hartje sneller gaat kloppen, op bijna elke hoek worden er foto’s genomen van deze zeer fotogenieke plaats. Bij een klein kerkje staat de deur open, wij hebben de gewoonte om naar binnen te gaan om een kaarsje te branden. De kerk is eenvoudig en sober gedecoreerd, het beeld van een krijger die een demon verslaat trekt in het bijzonder onze aandacht, hij krijgt ons kaarsje. Ik vermoed dat het een voorstelling van Joris en de draak is, ter bevestiging lees ik het bordje onder het beeld, het is niet Joris…. maar St Michel (de naam van mijn broer) toeval? Of een teken van boven?. Wij blijven nuchter en wij houden het op het eerste maar bizar is het wel.
“Le Sentier Des Ocres”, (wandelpad) begint bij het dorp, het wordt ook als de Franse Colorado betiteld. Er zijn twee opties, een korte of een lange wandeling. Moedig kiezen wij voor de laatste, de copieuze lunch moet er ook weer af. Met veel klimmen en dalen kronkelt het pad door een mooie en tegelijkertijd wonderlijke omgeving. De van oudsher bovengrondse mijn ook wel okergroeve genaamd is sinds het einde van de 18e eeuw geëxploiteerd. Het winnen van gele en rode verfstoffen uit de ijzerhoudende klei heeft bijgedragen aan de rijkdom en ontwikkeling van het dorp. De groeve heeft dienst gedaan tot 1952 totdat het oker vervangen werd door een goedkopere chemische stof. Later hebben wind en weer vrij spel gekregen om de rotsen en kliffen te vormen tot het bijzondere schouwspel dat het nu is. De opkomst van het toerisme ondersteunt nu de dorpseconomie. Moe maar zeer voldaan keren wij terug naar onze onderkomen in Cavaillon.
Het was weer een fantastische dag.

Geschreven door JenS.onderweg