Vandaag rijden wij de "Ice Fields Parkway", een route van 240km dwars door de Rockies. Dit is een hoogtepunt van de reis. Wij kiezen bewust om vroeg te vertrekken met de gedachte dat we meer kans maken om wild te zien. Het weer laat het afweten, regenachtig en veel mist... en wederom laat het wild zich niet zien. Wij stoppen even langs de weg om een kopje koffie te drinken in afwachting van beter weer. Even lijkt het zo te worden, maar het is van korte duur. Onderweg krijgen wij regen, mist, zon en zelfs een fikse sneeuwbui. Maar het kan de pret niet drukken, want ondanks het beperkte zicht genieten wij van het schilderachtig decor waarin wij reizen. Bergen, bossen, sneeuwtoppen, meren en rivieren wisselen elkaar af. De ene "postkaart" na de andere. Er lijkt geen eind aan te komen. Er wordt gezegd dat dit de mooiste bergroute van de wereld is..... Ik geloof het graag. Wat een machtige natuur. Aan het eind van de middag vindt Jan het welletjes en kan geen meer of waterval meer zien, ik kan er niet genoeg van krijgen. Wij zijn maar een keer hier en ik wil er alles uit halen wat erin zit. Oh ja.... bijna vergeten.... onderweg zien wij wat moeflons. Jan heeft ook een zwarte beer gespot.... Hij vertelde het mij alleen 10 minuten later omdat hij bang was dat ik direct op de rem zou gaan staan en wat rare capriolen zou uithalen die het verkeer in gevaar zou brengen......hummmm. Ik heb dus nog steeds geen beer gezien. Aan het eind van de middag checken wij in bij campground Whistler in Jasper. Wij blijven hier twee nachten. Het is een grote campground, midden in de natuur, met ruime plek voor iedereen. De elken (weer een soort groot hert) lopen over de campground rond, er is zelfs ook een beer gesignaleerd. Morgen een nieuwe dag met nieuwe ervaringen. Dus wie weet...

Geschreven door JenS.onderweg