Eindelijk laat de zon zich zien als wij opstaan, het werd tijd, wij zijn nu één week onderweg en hebben de gehuurde tuinstoelen en tafel tot zover nog niet één keer buiten kunnen zetten. Vanaf de camping is het vijf minuten lopen naar het oude centrum van Eguisheim. Dit dorp heeft niet onverdienstelijk een aantal jaren geleden de titel "plus beau village de France" gekregen, het is een plaatje met als decor de voor de Elzas zo typerende vakwerkhuizen, in alle kleuren van de regenboog geschilderd die de ringvormige straten rondom het dorpsplein met burcht en kapel flankeren. Over de bloemen zal ik het niet meer hebben, zij zijn gewoon onderdeel van het landschap, jij wandelt door een levend schilderij van Anton Piek. De wijnhuizen zijn hier wederom ruim vertegenwoordigd, de oogst is binnen en de persen zijn in werking gesteld. De rottende druivenschil opgeslagen in grote tonnen produceert een onaangename zure lucht. Volgens de geschiedenisboeken zou de wijncultuur in deze regio al door de Romeinen zijn geïntroduceerd. Een beroemde zoon van Eguisheim is Bruno van Eguisheim en Dagsburg beter bekend als Paus Leo IX, deze schijnt een felle tegenstander van het priesterhuwelijk te zijn geweest, en helaas heeft hij succes geboekt, had hij maar een andere baan gekozen, was misschien veel ellende en het huidige slechte imago van de katholieke kerk de mensheid bespaard gebleven. Aan het begin van de middag nemen wij de bus, om de acht kilometer te overbruggen die Eguisheim van Colmar scheiden, doen wij er ruim vijftig minuten over, er wordt een ronde gemaakt door alle dorpen langs de weg maar het landschap is mooi en wij hebben er lol in. Colmar is een prachtige zeer fotogenieke stad, kleur- en bloemrijk. Veel bijzondere winkels met allerlei lekkers zijn in het oude centrum gevestigd, als je eenmaal zo'n winkel binnengaat kun je de verleiding niet weerstaan, wij kopen een flesje mangoazijn niet alleen om de inhoud, die ongetwijfeld lekker is, maar ook om het ontwerp van het flesje. Wij lopen door naar de top attractie van de stad "Petite Venise" waar net als in Venetië (of Amsterdam) de huizen met hun voeten in het water staan. Op een over het water hangend terrasje gebruiken wij een consumptie, aanschouwend de met toeristen beladen fluisterbootjes, met in hun kielzog gracieuze zwanen op zoek naar iets lekkers. Helaas mijn rechter Achillespees gooit roet in het eten, Ik heb al een tijdje last van door het vele lopen is het waarschijnlijk nu overbelast geraakt, aan het eind van de middag loop ik strompelend op straat, wij nemen een taxi terug naar "huis". 'S avonds is mijn enkel pijnlijk en opgezwollen.... Ik heb weer wat. Morgen, zouden wij naar Kayserberg verhuizen om deze parel in de Elzas te bezoeken. Ik vrees dat het niet gaat lukken.

Geschreven door JenS.onderweg